Oderwany kawałek Księżyca: jak zagraża Ziemi

Grupa astronomów uważa, że bliska Ziemi asteroida Camoalev, o średnicy od 40 do 100 metrów, była kiedyś częścią Księżyca. Kosmiczna skała mogła oderwać się od krateru nazwanego na cześć XVI-wiecznego włoskiego kosmologa i teoretyka Giordano Bruno.

Założenie to zostało przyjęte przez zespół badawczy kierowany przez astronoma z Uniwersytetu Tsinghua, Yifei Jiao. Naukowcy piszą w Nature Astronomy, że znaleźli dowody na możliwe pochodzenie Camoaleva z krateru utworzonego kilka milionów lat temu.

"Zbadaliśmy migrację fragmentów Księżyca spowodowaną kolizją w przestrzeń orbitalną Ziemi. To bezpośrednio łączy tę asteroidę z kraterem źródłowym na Księżycu. Sugeruje to również istnienie większej liczby małych asteroid złożonych z materiału księżycowego, które nie zostały jeszcze wykryte w przestrzeni kosmicznej w pobliżu Ziemi" - piszą naukowcy w swoim artykule.

Ta kosmiczna skała od wielu lat przyciąga uwagę astronomów. Po pierwsze, krąży wokół Słońca po orbicie podobnej do ziemskiej i oczekuje się, że pozostanie stabilna przez miliony lat.

Analiza spektralna wykazała również, że kamień niemal idealnie pasuje do składu Księżyca.

"Zauważyliśmy widmo Kamoaleva tylko dlatego, że znajdował się na nietypowej orbicie" - powiedział Renu Malhotra, profesor nauk planetarnych na Uniwersytecie Arizony, który również sugeruje, że Kamoalev jest kawałkiem Księżyca.

Naukowiec dodaje, że nikt nie pomyślałby o zbadaniu widma asteroidy, gdyby nie jej nietypowe właściwości. Wtedy nikt nie miałby pojęcia, że jest to fragment Księżyca.

Jiao i jego koledzy oparli się na tym odkryciu, wykorzystując modele komputerowe do symulacji tego, co by się stało, gdyby Kamooaele zderzył się z powierzchnią księżyca. Odkryli, że pozostawiłby po sobie krater większy niż 19 km.

Krater Giordano, który ma aż 21 km średnicy, wydaje się być idealnym kandydatem.

Brak szczątków sugeruje również, że kosmiczna skała ma od 10 do 100 milionów lat. Jest to stosunkowo młody wiek, biorąc pod uwagę, że sam Księżyc ma miliardy lat.

"Oczywiste jest, że największe, najmłodsze kratery są bardziej prawdopodobnymi źródłami, ponieważ wytwarzają więcej gruzu, który nadal pozostaje w kosmosie lub na orbicie Ziemi" - piszą Jiao i jego zespół.

Naukowcy doszli do wniosku, że Giordano Bruno "jest jedynym możliwym kraterem źródłowym, który spełnia to kryterium".

Należy wykonać więcej pracy, aby ostatecznie ustalić związek między kosmicznymi skałami a kraterem. Jest to jednak z pewnością interesująca teoria, która maluje fascynujący, choć brutalny, obraz najnowszej historii Księżyca. Badanie to pozwala nam również lepiej zrozumieć asteroidy bliskie Ziemi, takie jak Camoalev i ich pochodzenie, co może prowadzić do przyszłych odkryć podobnych skał.

Co najciekawsze, Chiny planują odwiedzić Camoalev w ramach misji zwrotu próbek z asteroidy Tianwen-2, która jest wstępnie zaplanowana na przyszły rok.

"Możliwość księżycowego pochodzenia dodaje nieoczekiwanej intrygi do misji i stwarza dodatkowe wyzwania techniczne związane ze zwrotem próbek" - powiedział Science Bin Cheng, współautor badania i naukowiec planetarny z Tsinghua University.

"Możemy dowiedzieć się wiele o historii kraterów na Księżycu i ich wkładzie w środowisko Ziemi" - dodał.

Subskrybuj kanały OBOZ.UA w Telegramie i Viberze, aby być na bieżąco z najnowszymi wydarzeniami.