Odmienność: bezpieczeństwo nie powinno zależeć od orientacji, koloru skóry czy wyznania

Wyobraź sobie, że twoja rodzina i przyjaciele są potrącani na ulicy tylko dlatego, że wyglądają inaczej lub zachowują się w sposób, który może się komuś nie podobać. Na twoich oczach ktoś może być wrogo nastawiony do twojego przyjaciela ze względu na jego orientację seksualną lub negatywnie traktować twoje dziecko w szkole ze względu na jego tożsamość płciową, lekceważyć twojego kolegę z pracy ze względu na jego kolor skóry lub obrażać cię ze względu na język, którego używasz.

Niestety, każdy z tych scenariuszy jest możliwy. Ma nawet swoją nazwę - nietolerancja. I jest to dziś osobny rodzaj zagrożenia. Niebezpieczeństwo, które sprawia, że boisz się nawet zgłosić je na policję. Jest to niebezpieczeństwo, które sprawia, że każdy boi się być sobą.

Kwestia bezpieczeństwa będzie nadal istotna dla Ukrainy w 2022 roku. I nie chodzi tylko o ochronę przed wrogiem zewnętrznym, ale także o bezpieczeństwo w domu.

Dzięki doniesieniom prasowym i histerycznym postom na Facebooku czujemy napięcie, które nieustannie przypomina nam, że nasz kraj nie jest bezpieczny, gdy wojsko innego kraju znajduje się w pobliżu jego granic.

Jest jeszcze jeden aspekt bezpieczeństwa, który nie wymaga żadnych doniesień z pierwszej linii frontu.

Wystarczy przejść się ulicami swojego miasta, by to poczuć. Czy czujesz się bezpiecznie, gdy spacerujesz samotnie wieczorem, nie tylko po głównych ulicach, lub gdy wracasz do domu z ukochaną osobą?

W 2020 roku odnotowano 177 przypadków przestępstw z nienawiści. I są to tylko te zarejestrowane przez organizacje praw człowieka. Największa liczba zarejestrowanych przestępstw była motywowana homofobią i transfobią, chociaż było też wiele przestępstw popełnionych z powodu koloru skóry, narodowości i przekonań religijnych.

Najczęstsze przejawy nienawiści obejmują obelgi, groźby, poniżanie i, niestety, przemoc fizyczną o różnym stopniu nasilenia.

Co odróżnia te przestępstwa od innych? Jedną z ważnych rzeczy jest brak kary w praktyce.

Na Ukrainie nadal niezwykle trudno jest wyobrazić sobie wydarzenie LGBT bez gróźb i ataków ze strony radykałów. W zeszłym roku nawet mistrz olimpijski i poseł Zhan Beleniuk został zaatakowany z powodu nietolerancji. Z powodu koloru jego skóry. W samym centrum Kijowa podeszła do niego grupa młodych mężczyzn, którzy zaczęli traktować go bez szacunku, prowokować konflikt i skupiać się na jego kolorze skóry. W tamtym czasie główną obroną Beleniuka był rozgłos, ale nie każdy Ukrainiec ma dostęp do takiej ochrony.

Historia Zhana Beleniuka jest kolejnym przykładem jednego z tysięcy podobnych incydentów, które nie doprowadziły do niczego dla ich sprawców.

Obecnie jedynym artykułem, który może karać homofobów, rasistów i antysemitów jest artykuł 161 Kodeksu Karnego Ukrainy. Teoretycznie sprawca może zostać skazany na karę do 8 lat pozbawienia wolności, ale w praktyce sądy nakładają wyroki w zawieszeniu lub grzywny w wysokości kilku tysięcy. Według statystyk Prokuratury Generalnej w ciągu zaledwie 8 miesięcy 2021 r. wszczęto 67 spraw karnych na podstawie tego artykułu. Możemy mieć tylko nadzieję, że doprowadzą one do logicznego zakończenia.

Ustawa o karaniu nietolerancji i dyskryminacji może zmienić bieg wydarzeń, a taka ustawa została już przedłożona Radzie Najwyższej przez premiera Denysa Shmyhala. Jest to projekt ustawy nr 5488. Proponuje on ustanowienie odpowiedzialności karnej za umyślne działania mające na celu podżeganie do nienawiści i wrogości na tle nietolerancji, a motywy nietolerancji zostaną dodane do okoliczności obciążających przestępstwa administracyjne. Będzie ona obejmować kary za wszystkie formy nietolerancji, w tym homofobię, bifobię, transfobię, interfobię i dyskryminację ze względu na tożsamość płciową.

Projekt ustawy, który znajduje się w Radzie Najwyższej od sześciu miesięcy, nie został jeszcze rozpatrzony, a zatem każda groźba lub atak na osoby LGBT lub mniejszości narodowe są nadal kwalifikowane jako zwykłe chuligaństwo. A ci, dla których dyskryminacja i nietolerancja są powszechne, nadal żyją bezkarnie.

Nasze społeczeństwo od dawna wie, jak zbudować największy samolot na świecie. Wie, od kogo kupić najszybszy pociąg. Wie, jak odblokować iPhone'a i oglądać ukraińskiego satelitę lecącego w kosmos na żywo. Ale jeszcze nie wymyśliliśmy, jak zacząć akceptować ludzi za to, kim są.

Twoje bezpieczeństwo nie powinno zależeć od orientacji, koloru skóry czy wyznania. Nie powinno być powodu, by bać się być sobą.