Ziemia nie powinna istnieć: naukowcy odkryli dziwną kosmiczną symetrię, która dała ludzkości szansę

Ziemskie planety (lub planety wewnętrzne) Układu Słonecznego - Merkury, Wenus, Ziemia i Mars - powinny zderzyć się ze sobą podczas wędrówki w kosmosie, ale tajemnicza siła powstrzymuje je przed tą katastrofą. Takie zderzenia nie mają miejsca, chociaż modele naukowe uwzględniające chaotyczną naturę orbit planet wskazują, że katastrofa powinna nastąpić dawno temu.

Stwierdzono to w badaniu opublikowanym w czasopiśmie Physical Review X. Naukowcy postanowili dowiedzieć się, jaka siła powstrzymuje planety przed zderzeniem.

Po przeanalizowaniu wzorców ruchu czterech planet badacze odkryli, że istnieją pewne ograniczenia, które działają jak wiązanie i powstrzymują chaos systemu.

Jak wyjaśniają naukowcy, planety Układu Słonecznego są w ciągłej interakcji ze sobą z powodu istniejącego między nimi przyciągania grawitacyjnego. To właśnie ta grawitacja powoduje ciągłe korekty orbit planet. Na przykład zewnętrzne planety Układu Słonecznego, Jowisz, Saturn, Uran i Neptun, są zbyt duże i nie reagują na małe wstrząsy spowodowane przyciąganiem grawitacyjnym, więc utrzymują stosunkowo stabilne orbity.

Trajektorie planet wewnętrznych są tak zawiłe, że niemożliwe jest ich obliczenie. Pod koniec XIX wieku matematyk Henri Poincaré udowodnił matematyczną niemożliwość rozwiązania równania opisującego ruch trzech lub więcej oddziałujących ze sobą obiektów. Jest to powszechnie znane jako "problem trzech ciał".

Jak ustalono, nawet minimalna różnica w odległościach między czterema planetami wewnętrznymi w jednym z wariantów doprowadzi do tego, że planety będą kontynuować swój kosmiczny taniec, a w drugim - zderzą się ze sobą.

Następnie wyprowadzono pojęcie czasu Lapunowa. Jest to czas, w którym dwie trajektorie o prawie identycznych warunkach początkowych rozproszą się o określoną wartość. W 1989 r. astronom i dyrektor naukowy Centre National de la Recherche Scientifique et Observatoire de Paris oraz współautor nowego badania, Jacques Laskar, obliczył, że czas Lyapunova dla orbit planet w wewnętrznym Układzie Słonecznym wynosi zaledwie 5 milionów lat.

"Zasadniczo oznacza to, że tracisz jedną cyfrę co 10 milionów lat" - wyjaśnił Laskar w wywiadzie dla Live Science.

Na przykład, jeśli początkowa niepewność pozycji planety wynosi 15 metrów, po 10 milionach lat niepewność ta osiągnie już 150 metrów, a po 100 milionach lat osiągnie 150 milionów kilometrów, co odpowiada odległości między Ziemią a Słońcem.

"Zasadniczo nie masz pojęcia, gdzie znajduje się nasza planeta" - powiedział Laskar.

W tym kontekście warto wspomnieć, że Układ Słoneczny ma ponad 4,5 miliarda lat, a brak kolizji między planetami przez cały ten czas wygląda co najmniej dziwnie.

Dlatego Laskar i współpracownicy stworzyli nową symulację, która uwzględniła ograniczenia, które utrzymują ruch planet w pewnych granicach w stosunku do ich początkowej orbity. Okazało się, że procent prawdopodobieństwa zderzenia planet spadł do 1 procenta. Aby doszło do takiej katastrofy, jak obliczyli naukowcy, potrzeba około 30 miliardów lat.

W ten sposób naukowcom udało się obliczyć pewną kosmiczną symetrię, która tworzy "praktyczną barierę w chaotycznej wędrówce planet".

Naukowcy podkreślili, że symetria ta nie pozbawia planet chaotycznego ruchu, a jedynie ogranicza jego wielkość, prowadząc do stabilności Układu Słonecznego.

Wcześniej OBOZREVATEL poinformował również o tym, że na Saturnie dzieje się coś, czego astronomowie nigdy nie widzieli w Układzie Słonecznym.

Subskrybuj kanały OBOZREVATEL w Telegramie i Viberze, aby być na bieżąco z najnowszymi wiadomościami.