Odkryto nowe gatunki jadowitych i bardzo szybkich węży: gdzie występują

Pomimo faktu, że współczesna natura wydaje nam się czymś stabilnym, jej ewolucja nie zatrzymuje się ani na chwilę. A teraz naukowcy poinformowali o odkryciu nowego gatunku pustynnego węża biczowego. Gatunek ten nazywa się Demansia cyanochasma.

Według IFL Science, nie jest to pierwszy raz, kiedy przedstawiciele tego gatunku natknęli się na naukowców. Wcześniej jednak nie można było ich odróżnić od innych węży biczowych.

Stworzenia te występują na pustyniach Australii. Są niezwykle szybkie i jadowite. Jednak dla ludzi ukąszenie tego gada jest bolesne, ale nie śmiertelne. Jednak D. cyanochasma dość skutecznie zabija swoje typowe ofiary, głównie jaszczurki.

Australia pozostaje kontynentem z większą liczbą gatunków gadów niż gdziekolwiek indziej na świecie. Większość z nich jest w pewnym stopniu trująca. W ten sposób polują lub odstraszają drapieżniki.

Rodzaj węży biczowych, naukowo nazywany Demansia, nie jest dogłębnie zbadany. Wiadomo jednak, że jest to najbardziej zróżnicowany rodzaj australijskich węży lądowych. Są również jednymi z najbardziej jadowitych węży na kontynencie. Przez długi czas herpetolodzy nie byli w stanie rozróżnić większości przedstawicieli Demansia, a potem okazało się, że jest to bardzo zróżnicowany rodzaj,

D. cyanochasma jest obecnie badana przez Jamesa Nankivella z University of Adelaide i współpracowników. Za pomocą analizy genetycznej i innych metod chcą oni ustalić, czy węże te są rzeczywiście odrębnym gatunkiem, czy też podgatunkiem innych.

Do tej pory zespołowi badawczemu udało się ponownie opisać dwa gatunki węży biczowych - D. psammophis i D. reticulata. W trakcie tych prac okazało się, że D. cyanochasma różni się od nich znacząco pod względem genetycznym.

Wiadomo, że nowy gatunek nie jest rzadki i jest dość rozpowszechniony. Jednak D. cyanochasma nie został do tej pory zauważony, ponieważ żyje w słabo zaludnionych regionach Australii. Innym powodem jest ich wizualne podobieństwo do innych węży biczowych. Mają one również głowy i ogony w kolorze miedzi, co stanowi kamuflaż przed czerwonymi piaskami pustyni.

D. cyanochasma można odróżnić od innych pokrewnych gatunków po czarnych krawędziach łusek lub kolorze oczu. Jednak niewiele osób, z wyjątkiem profesjonalnych badaczy, chciałoby zbliżyć się do jadowitego węża na tyle blisko, aby dostrzec takie niuanse. Ponadto przedstawiciele tego gatunku są bardzo szybcy i mogą łatwo uciec, gdy widzą, że ktoś się do nich zbliża. Jest to ewolucyjny mechanizm obronny tych zwierząt. Ich typowym zachowaniem jest ucieczka, a nie atakowanie potencjalnego zagrożenia.

Jad D. cyanochasma pozostaje słabo poznany. Jak dotąd naukowcy odkryli, że ukąszenie tego węża jest bardziej bolesne niż niebezpieczne. Według Nankivela jest to dowód na ewolucję toksyn, które są bardziej ukierunkowane na gady niż ssaki. Wyjaśnia on również tę właściwość jadu D. cyanochasma faktem, że jest on uwalniany w dość dużych ilościach.

Wcześniej OBOZREVATEL informował, jak prawidłowo postępować w przypadku ukąszenia jadowitego węża.

Subskrybuj kanały Telegram, Viber i Threads OBOZREVATEL, aby być na bieżąco z najnowszymi wydarzeniami.