Teleskop uchwycił satelitę Jowisza po erupcji wulkanu

Large Binocular Telescope (LBT), znajdujący się na Mount Graham w Arizonie, uchwycił obraz księżyca Jowisza Io dzięki swojej rozdzielczości, adaptacyjnej optyce i zaawansowanym instrumentom. Jest to zdjęcie o najwyższej rozdzielczości, jakie kiedykolwiek zostało wykonane przez urządzenie naziemne.

Obraz ujawnił cechy powierzchni o wielkości nawet 80 km. Rozdzielczość przestrzenna była wcześniej zarezerwowana dla statków kosmicznych. Należą do nich misja Juno NASA, która wykonała jedne z najbardziej oszałamiających zdjęć wulkanów Io. Obrazy te zostały uchwycone dzięki nowemu instrumentowi LBT SHARK-VIS i adaptacyjnemu systemowi optycznemu teleskopu. W artykule "Observation of Io's Resurfacing via Plume Deposition Using Ground-based Adaptive Optics at Visible Wavelengths with LBT SHARK-VIS" amerykańscy astrofizycy opublikowali zdjęcia obiektu kosmicznego.

Naukowcy wykorzystali kamerę SHARK-VIS zamontowaną na LBT, aby uchwycić księżyc Jowisza Io. Jest to optyczny instrument koronograficzny o wysokim kontraście, opracowany i zbudowany w Obserwatorium Astronomicznym INAF w Rzymie.

Obraz SHARK-VIS był tak bogaty w szczegóły, że pozwolił naukowcom zidentyfikować obszar wokół wulkanu Pele, znajdującego się na półkuli południowej w pobliżu równika (i nazwanego na cześć hawajskiego bóstwa związanego z ogniem i wulkanami). Zdjęcie pokazuje osadzanie się pióropusza, który powstał w wyniku erupcji sąsiedniego wulkanu Pillan Patera.

Sonda kosmiczna Galileo NASA zaobserwowała podobną sekwencję erupcji podczas eksploracji układu Jowisza w latach 1995-2003. Był to jednak pierwszy raz, gdy ziemskie obserwatorium wykonało tak szczegółowe zdjęcia.

Eksperci zaobserwowali osady ciemnej lawy i białego dwutlenku siarki z erupcji częściowo pokrywające czerwone, bogate w siarkę złoże. Przed SHARK-VIS niemożliwe było obserwowanie takich zjawisk z ziemi.

Księżyc Jowisza Io w Układzie Słonecznym

Io jest najbardziej odległym z największych księżyców Jowisza (tzw. księżyców galileuszowych), do których należą Europa, Ganimedes i Kallisto. Odkąd sonda kosmiczna Voyager 1 NASA przeleciała przez układ Jowisza w 1979 roku, naukowcy są zafascynowani księżycem i jego wulkanicznymi cechami.

Wraz z Europą i Ganimedesem, Io znajduje się w rezonansie orbitalnym 1:2:4. Europa wykonuje dwie orbity na każdą orbitę Ganimedesa, a Io cztery.

Ze względu na interakcję z tymi satelitami i potężną grawitację Jowisza, wnętrze Io nieustannie się wygina, tworząc gorącą lawę, która wybucha na powierzchni. Teleskopy wykonały zdjęcia w podczerwieni, które ujawniły gorące punkty spowodowane erupcjami, ale nie są one wystarczająco ostre, aby zobaczyć szczegóły powierzchni lub zidentyfikować lokalizacje erupcji. Obserwując erupcje na powierzchni Io, naukowcy mają nadzieję uzyskać wgląd w mechanizm ogrzewania pływowego odpowiedzialny za intensywny wulkanizm Io.

Tylko zweryfikowane informacje są dostępne na kanale OBOZ.UA Telegram i Viber. Nie daj się nabrać na podróbki!