Ekran 3x4 cm i szkło powiększające: jak wyglądały pierwsze telewizory na świecie i kto je wynalazł?

Trudno to sobie teraz wyobrazić, ale pierwsze telewizory na początku XX wieku były raczej ciężkimi szafkami z małym ekranem, który pokazywał głównie wzór testowy, ponieważ transmisje telewizyjne były włączane tylko w określonych godzinach. Ponadto obraz był czarno-biały, a jego jakość pozostawiała wiele do życzenia. Bardziej przypominało to radio z obrazem niż prawdziwą telewizję. Mimo to pomysł podbił ludzkość i sto lat później prawdopodobnie nie ma ludzi, którzy nie mieliby w domu telewizora.

OBOZREVATEL opowiada o pierwszych telewizorach, a także o tych, którzy je wynaleźli.

Kto wynalazł telewizję

Wymienienie jednego konkretnego wynalazcy telewizji (i telewizji w ogóle) będzie bardzo trudne, ponieważ sam wynalazek był poprzedzony odkryciami, które pozwoliły go zrealizować. W szczególności, w latach 1830-40, Samuel Morse opracował telegraf, pokazując ludzkości możliwość przesyłania informacji za pomocą przewodów. Następnie, w 1876 roku, Alexander Graham Bell zademonstrował telefon, który umożliwił przesyłanie ludzkiego głosu za pomocą przewodów na duże odległości. Kolejnym krokiem w kierunku wynalezienia telewizji był tak zwany teleskop elektryczny, który został wynaleziony w 1884 roku przez Paula Nipkowa. Jego urządzenie mogło przesyłać obrazy przez przewody za pomocą obracających się dysków. Była to zasadniczo wczesna forma telewizji mechanicznej.

Na początku XX wieku system Nipkowa został niezależnie ulepszony przez rosyjskiego fizyka Borisa Rozinga i szkockiego inżyniera Alana Archibalda Campbella-Swintona. Wpadli oni na pomysł zastąpienia dysków lampami elektronowymi opracowanymi wcześniej przez niemieckiego fizyka Karla Brauna.

W wyniku swojej pracy Swinton stworzył system, w którym lampy elektronowe zostały umieszczone wewnątrz kamery transmitującej obraz, jak również wewnątrz odbiornika. Był to pierwszy na świecie całkowicie elektroniczny system telewizyjny.

Następnie urodzony w Rosji inżynier Vladimir Zworykin, który wyemigrował do Stanów Zjednoczonych w 1923 roku podczas pracy dla Westinghouse w Pittsburghu, złożył wniosek o pierwszy patent telewizyjny, który nazwał "Ikonoscope".

W 1927 roku szkocki inżynier John Bird zademonstrował w Londynie pierwszy na świecie działający odbiornik telewizyjny w obecności 50 naukowców. Założona przez niego firma już w 1928 roku zrealizowała pierwszą transatlantycką transmisję telewizyjną między Londynem a Nowym Jorkiem, a także pierwszą transmisję na statek na środkowym Atlantyku.

Bairdowi przypisuje się również pierwszą demonstrację telewizji kolorowej i stereoskopowej.

Dwa lata później Zworykin zademonstrował swój własny, całkowicie elektroniczny system telewizyjny na zjeździe inżynierów radiowych w Stanach Zjednoczonych, co przyciągnęło zainteresowanie Davida Sarnoffa, szefa Radio Corporation of America (RCA), który zatrudnił Zworykina do opracowania i ulepszenia technologii telewizyjnej dla firmy.

W międzyczasie, w 1927 roku, 21-letni amerykański wynalazca Philo Farnsworth opracował własny system telewizyjny. Jego pomysł polegał na wykorzystaniu lampy próżniowej, która mogłaby rozłożyć obraz na linie, przesłać je i przekształcić z powrotem w obraz.

Badania nad telewizją nie pozostawały w tyle również w Azji. W 1926 roku Kenjiro Takayanagi zademonstrował pierwszy system telewizyjny wykorzystujący kineskop w Hamamatsu Industrial High School w Japonii.

Jednak w Stanach Zjednoczonych Sarnoff, dzięki sile marketingowej swojej firmy, szeroko zaprezentował telewizję publiczności na Światowych Targach w Nowym Jorku w 1939 roku.

Pod auspicjami oddziału językowego RCA, National Broadcasting Company (NBC), Sarnoff transmitował ceremonię otwarcia, w tym przemówienie prezydenta Franklina Roosevelta.

Jednak w tamtym czasie telewizja pozostawała słabo rozumiana i niedostępna dla zwykłych ludzi, których głównymi źródłami informacji były radio i gazety. II wojna światowa niemal pogrzebała ideę telewizji. Jednak to w okresie powojennym nowy impuls w rozwoju telewizji doprowadził do wzrostu jej popularności i pojawienia się w domach ludzi.

Pierwsze telewizory

Pierwsze telewizory wizualnie niewiele różniły się od nieporęcznych radioodbiorników i działały w podobny sposób: system telewizyjny składał się z trzech części - jednej odbierającej dźwięk, drugiej odbierającej obraz i trzeciej wysyłającej to wszystko do widza.

To był widz, a nie widownia, ponieważ ekrany pierwszych telewizorów były wielkości znaczka pocztowego, a żeby "poprawić" obraz, zainstalowano przed nimi szkło powiększające. Nie pomagało to jednak zbytnio, gdyż jakość obrazu była bardzo słaba, przez co widz mógł domyślać się kształtów obiektów, ale nie kontemplować ich w pełnym tego słowa znaczeniu.

Jednym z pierwszych komercyjnych telewizorów był niemiecki telewizor Telefunken, który w 1934 roku wykorzystywał lampę elektronową. Jednak niemieckie odbiorniki telewizyjne były dużych rozmiarów.

Później inne kraje na całym świecie zaczęły produkować telewizory przy użyciu podobnej technologii. W Stanach Zjednoczonych najtańszy model z 12-calowym ekranem (30 cm) kosztował 445 dolarów, czyli nieco taniej niż samochód, który pod koniec lat 30. kosztował około 600 dolarów.

Przed II wojną światową w Wielkiej Brytanii wyprodukowano około 19 000 telewizorów elektronicznych, a w Niemczech około 1600. Jednak po wojnie ich produkcja gwałtownie wzrosła.

Wraz z pojawieniem się kolorowych ekranów, tylko w latach 1946-1951 liczba zakupionych telewizorów wzrosła z 6000 do około 12 milionów. Do 1968 roku prawie każda rodzina w krajach zachodnich posiadała telewizor.

Telewizory w ZSRR

Unia tradycyjnie nadążała za Zachodem, podglądając, a czasem całkowicie kopiując pomysły. Podobnie było z telewizorami, które już na początku lat 30. produkowali "Sowieci". Był to model dekodera B-2, który działał w oparciu o system dyskowy Nipkowa i do działania potrzebował dwóch osobnych jednostek. Posiadał miniaturowy ekran o wymiarach 3x4 centymetry, "ulepszony" szkłem powiększającym. Mimo to w latach 1933-1936 wyprodukowano 3000 tych telewizorów.

Masowa produkcja telewizorów w ZSRR rozpoczęła się pod koniec lat czterdziestych XX wieku, kiedy to zaczęły pojawiać się systemy telewizyjne "Moskwicz-T1", "Leningrad T-2", "KVN-49" i inne.

Subskrybuj kanały OBOZREVATEL w Telegramie i Viberze , aby być na bieżąco z najnowszymi wydarzeniami.