Dlaczego w ZSRR dawano 6 hektarów ziemi pod dacze: jak to obliczano

Ci, którzy pamiętali ZSRR, pamiętają, jak ich własny ogród warzywny był czasami nazywany zwrotem "moje 6 hektarów". Państwo rzeczywiście przydzieliło działkę o powierzchni dokładnie 600 metrów kwadratowych tym, którzy tego chcieli. Ale dlaczego dokładnie tyle?

Jak dowiedział się OBOZ.UA, było ku temu kilka powodów. I taką normę radzieccy urzędnicy mogli całkiem rozsądnie uzasadnić.

Wkład naukowca Witalija Edelsteina

Witalij Edelstein był radzieckim naukowcem zajmującym się uprawą warzyw. Pracował w Moskiewskim Instytucie Rolniczym od 1916 roku, pomógł otworzyć przy nim stację ogrodnictwa warzywnego i uczestniczył w tworzeniu Instytutu Badawczego Uprawy Warzyw. W 1944 r. zebrał swoje doświadczenie w książce "Indywidualny ogród warzywny". Podręcznik zawierał obliczenia, jakie rośliny lepiej uprawiać dla każdej osoby na przydzielonej działce i w jakiej ilości.

W szczególności Edelstein obliczył, że jedna osoba potrzebuje 500,7 kg warzyw rocznie. Według jego obliczeń, do wyhodowania takiej ilości potrzeba było 124,5 metrów kwadratowych ziemi. Przeciętna radziecka rodzina składała się z 3,9-4,3 osób. Mnożąc obliczoną powierzchnię przez ten współczynnik i dodając trochę miejsca na uprawę drzew owocowych, naukowiec obliczył, że dokładnie 6 akrów wystarczyłoby na osobisty ogród warzywny dla każdej rodziny.

Biorąc pod uwagę zalecenia naukowca w 1949 roku władze radzieckie przyjęły dekret, który przydzielał obywatelom działki rolne o powierzchni 600 metrów kwadratowych. Norma ta obowiązywała aż do upadku ZSRR.

Walka z głodem i prywatny biznes

Wielkość indywidualnej działki dla każdej rodziny pozostała niezmieniona przez dziesięciolecia również dlatego, że w Związku Radzieckim prywatna przedsiębiorczość była uważana za przestępstwo. Jednocześnie władze obawiały się, że obywatele, mając więcej miejsca na uprawę warzyw, zaczną sprzedawać swoje nadwyżki. Dlatego przydział ziemi był ograniczony do tak małych działek.

Celem przydziału ogrodu warzywnego przez państwo było wsparcie utrzymania pojedynczej rodziny i nic więcej. Pomimo rozwiniętego rolnictwa, w ZSRR sytuacja ze świeżymi owocami i warzywami poza sezonem była katastrofalna - ich zdobycie było prawie niemożliwe. Istniało nawet zagrożenie głodem. A to właśnie 6 hektarów, jak wynika z obliczeń, mogło w minimalnym stopniu zapewnić ludziom produkty własnej produkcji.

Wcześniej OBOZ.UA opowiadał, jak w ZSRR hodowano niebezpieczną roślinę, próbując jakoś rozwinąć rolnictwo.

Subskrybuj kanały OBOZ.UA w Telegramie i Viberze, aby być na bieżąco z najnowszymi wydarzeniami.