Gdzie pochowano biblijną Ewę: co wiadomo o grobie przodka ludzkości

Według Biblii pramatką całej ludzkości była kobieta o imieniu Ewa, stworzona przez Boga z żebra pierwszego mężczyzny Adama. Pomimo faktu, że legenda ta pochodzi z czasów prehistorycznych i jest uważana za fikcję, istnieje, a raczej istniał, grób na Ziemi, w którym według legendy pochowana jest kobieta opisana w Biblii.

Według Amusing Planet, grób ten znajduje się w mieście Jeddah w Arabii Saudyjskiej. Niektórzy muzułmanie sugerują, że nazwa miasta pochodzi od arabskiego słowa "jaddah", które oznacza "babcia", a to z kolei odnosi się do Ewy, która jest "babcią wszystkich".

Historia Adama i Ewy, ich upadku w grzech i wygnania z raju jest wspólna dla Tory, Biblii i Koranu. Jednak chrześcijańska wersja tekstu nie opisuje, gdzie trafili po opuszczeniu rajskiego ogrodu. Zamiast tego arabska tradycja utrzymuje, że Adam został wysłany przez Boga do Mekki, gdzie nakazano mu zbudować Kaabę, czarną, sześcienną strukturę, do której wszyscy muzułmanie zwracają się podczas codziennych modlitw. Ewa, lub jak jest znana w islamie, Khawwa, zakończyła swoje dni w Dżuddzie.

Najwcześniejsza udokumentowana wzmianka o grobie Hawwy pochodzi z połowy XII wieku. Pisał o nim arabski historyk i kartograf Muhammad al-Idrisi. Kilka dekad później Ibn Jubayr napisał o miejscu, w którym legendarna prababka spędziła noc. Według niego wzniesiono tam budynek z wysoką kopułą. W XIII wieku historycy Ibn al-Mujawir i Ibn Hallikan bezpośrednio odnoszą się do grobowca Ewy w Dżuddzie. Jednak XIV-wieczny podróżnik Ibn Battuta, który odwiedził Mekkę, nigdy nie wspomniał o nim w swoim opisie podróży do miasta. Jednak historycy tacy jak Tabari i Masudi wspomnieli o grobowcu Ewy w Dżuddzie. Nie podali jednak żadnych szczegółów.

W 1853 roku słynny brytyjski odkrywca, geograf i etnolog Sir Richard Francis Burton odwiedził domniemany grób Ewy w przebraniu muzułmańskiego pielgrzyma. Opisał to, co zobaczył jako grobowiec ułożony w kształcie ogromnego ciała. Mierząc jego stopnie, powiedział do swojego przewodnika: "Jeśli nasza przodkini miała sto dwadzieścia kroków od głowy do pasa i osiemdziesiąt od pasa do pięty, to musiała bardzo przypominać kaczkę".

Fakt, że miejsce pochówku było rzeczywiście ogromne, został również zgłoszony przez pełniącego obowiązki brytyjskiego konsula S.R. Jordana na początku 1926 roku. Według jego obliczeń miał on około 180 metrów długości i 3,5 metra szerokości, z małym meczetem pośrodku. Sługa tego meczetu mógł, za niewielką opłatą, podnieść kamienną płytę na środku podłogi, aby pokazać odwiedzającym "pępek" matki przodków.

Wiadomo, że Aun ar-Rafiq, który był emirem i szarifem Mekki w latach 1882-1905, próbował zburzyć grobowiec. Między innymi nie podobał mu się niewiarygodnie gigantyczny rozmiar konstrukcji. Ale mieszkańcy Jeddah zaczęli protestować przeciwko temu. Ostatecznie został jednak zmuszony do podporządkowania się woli mieszkańców miasta, nazywając przekonanie, że Ewa była tak wysoka, "międzynarodową głupotą".

Ostatecznie grobowiec został zniszczony w 1928 roku przez 19-letniego Amira Faisala, księcia i gubernatora Hidżazu. Nazwał go podróbką wspierającą przesądy i nakazał jego zniszczenie. Jednak pielgrzymi nadal modlili się przy grobie Ewy nawet po sezonie Hadżdż, więc w 1975 r. władze saudyjskie zabetonowały miejsce, w którym znajdował się pomnik.

Obecnie nic nie wskazuje na to, że miejsce to było kiedyś grobem tak popularnym wśród wiernych. Jednak ludzie nadal pielęgnują pamięć o miejscu pochówku Evity i krytykują saudyjskie władze za brak dbałości o zachowanie historycznych artefaktów i zabytków. I walczą przeciwko pochówkom w ogóle, ponieważ z punktu widzenia wahhabizmu, który jest szeroko rozpowszechniony w kraju, oddawanie czci zmarłym jest niewłaściwą praktyką religijną.

Jak wcześniej informował OBOZREVATEL, w Kijowie znajduje się również historyczna nekropolia z grobami legendarnych postaci. W związku z tym w Internecie opublikowano stare zdjęcia góry Szczekowica, gdzie prawdopodobnie pochowany jest książę Ołeh, nazywany Proroczym.