Hiszpańscy naukowcy twierdzą, że rozwiązali paradoks kota Schrödingera: jesteśmy w multiwersie

Fizycy teoretyczni z Uniwersytetu Autonomicznego w Barcelonie w Hiszpanii twierdzą, że mogą wreszcie wyjaśnić, dlaczego kot Schrödingera zawsze pojawia się w tym samym stanie, ilekroć jest obserwowany. Według nich znajdujemy się w multiwersum.

Ich propozycja opiera się w dużej mierze na założeniu, że każda możliwość systemu kwantowego jest wszechświatem samym w sobie. Oznacza to, że mówimy o koncepcji znanej jako teoria wielu światów, pisze ScienceAlert.

W 1935 roku austriacki fizyk Erwin Schrödinger zaproponował eksperyment, który później stał się znany jako paradoks kota Schrödingera. Aby zilustrować paradoksalną naturę tej koncepcji, fizyk wyobraził sobie kota w zamkniętym pudełku. Zawierało ono również radioaktywny atom z 50% szansą na rozpad oraz detektor, który w przypadku wykrycia rozpadu aktywowałby mechanizm uwalniający trujący gaz i zabijający kota. Zgodnie z mechaniką kwantową, dopóki pudełko nie zostanie otwarte i zaobserwowane, kot powinien być jednocześnie żywy i martwy - znajduje się w stanie superpozycji.

Schrödinger użył tego eksperymentu myślowego, aby podkreślić, jak dziwna i niezwykła jest mechanika kwantowa, gdy patrzy się na nią z perspektywy fizyki klasycznej. Paradoks kota Schrödingera stał się swego rodzaju symbolem złożoności i nieporozumień w rozumieniu zjawisk kwantowych, pozostawiając wiele otwartych pytań, które wciąż są przedmiotem dyskusji w kręgach naukowych.

Propozycja fizyków teoretycznych opiera się na założeniu, że każda możliwość układu kwantowego stanowi sam Wszechświat, a my znajdujemy się w multiwersie. Na tej podstawie Philip Strasberg, Therese E. Reinhardt i Joseph Schindler wykorzystują pierwsze zasady, aby pokazać, w jaki sposób splątanie cząstek w istniejącym krajobrazie wyciąga kota Schrödingera z jego własnego równania, jednoznacznie martwego lub żywego, ale nigdy w stanie "pomiędzy".

Niektóre z najwcześniejszych debat w fizyce kwantowej toczyły się wokół tego, jak interpretować niepewność. Jedną z prób zrozumienia tego rozróżnienia w rzeczywistości jest wyobrażenie sobie wszystkich możliwych stanów cząstki jako równoważnych, z których każdy reprezentuje swój własny prywatny wszechświat. Spośród tych wielu światów, tylko jeden jest wpleciony w nasz, gdy napotyka naszą własną rozległą sieć ustalonych możliwości, zyskując prawo do bycia uważanym za "prawdziwy".

W demonstracji numerycznej zespołu skala netto interakcji szybko rośnie w sposób, który przytłacza możliwości, aż pozostaną tylko pojedyncze stany. Innymi słowy, biorąc pod uwagę złożoność wszechświata otaczającego kota Schrödingera, który obejmuje klatkę, obserwatorów, budynek, w którym się znajdują i nie tylko, szybko rosnące interakcje między środowiskiem a żywymi i martwymi stanami w czasie oznaczają, że dwa stany nie pojawią się jako mieszanina.

W rzeczywistości to łączenie się światów zachodzi na tak małym poziomie, że stosunkowo niewielka liczba cząstek może szybko wygładzić nieostrość nieokreślonego stanu, sprawiając, że mgła kwantowa praktycznie znika w najmniejszych skalach.

"Ponieważ przedmioty codziennego użytku zawierają ogromną liczbę cząstek, wyjaśnia to, dlaczego multiwersum nie jest przez nas bezpośrednio postrzegane" - piszą naukowcy w swoim artykule.

Na pierwszy rzut oka wydaje się, że problem został rozwiązany, ale tak nie jest. Chociaż hipoteza ta pomaga nam zobrazować wybór jednego stanu z niezliczonej liczby możliwości, wyjaśnienie to nadal opiera się na założeniu, że wszystkie wszechświaty zachowują się w ten sposób. Wszechświaty te nie biorą również pod uwagę złożoności ogólnej teorii względności.

Nadal można sobie wyobrazić, że odpowiednia kombinacja stanów splątanych może nadal tworzyć mieszankę żywego i martwego kota, a przynajmniej nie jest to niemożliwe. Pozostaje również pytanie, jak bardzo kwantowa losowość może wpływać na makroskopową rzeczywistość, taką jak nasza.

Nie jest to jednak pierwszy raz, gdy fizycy teoretyczni sugerują potrzebę włączenia reprezentacji istniejących stanów w większej skali, aby zrozumieć, dlaczego nieokreślone rozmycie kwantowe nagle zatrzymuje się na pojedynczym pomiarze.

Kot Schrödingera pozostanie zagadką w fizyce jeszcze przez długi czas, przewracając się w grobie jako doskonała metafora dla dziedziny fizyki, która pozostaje bogata w możliwości.

Tylko zweryfikowane informacje są dostępne na kanale OBOZ.UA Telegram i Viber. Nie daj się nabrać na podróbki!