Twierdzenie Pitagorasa odkryte na glinianej tabliczce, która jest ponad 1000 lat starsza od matematyka

Słynne twierdzenie Pitagorasa, które wszyscy uczniowie szkół średnich poznali na lekcjach matematyki, najprawdopodobniej nie zostało wymyślone przez starożytnego greckiego matematyka. Istniało ono na długo przed narodzinami Pitagorasa i było znane Babilończykom.

Stwierdzono to w badaniu opublikowanym w Journal of Targeting, Measurement and Analysis for Marketing.

Badanie wykazało, że twierdzenie Pitagorasa, które oczywiście nie było wtedy tak nazywane, było znane starożytnym Babilończykom, a nawet zapisane na glinianej tabliczce.

Później równanie zostało nazwane na cześć greckiego filozofa i matematyka Pitagorasa, który żył około 2500 lat temu.

Twierdzenie to jest jednym z najsłynniejszych twierdzeń w matematyce i, jak to ujęli autorzy badania, "czwartym najpiękniejszym równaniem".

Jak się jednak okazuje, Pitagoras nie odkrył ważnego równania a2 + b2 = c2, a jedynie je sparafrazował. Twierdzenie Pitagorasa mówi, że kwadrat długości przeciwprostokątnej (c) w trójkącie prostokątnym jest równy sumie kwadratów pozostałych dwóch boków (a i b).

Babilońscy matematycy byli prawdopodobnie pierwszymi, którzy zdali sobie z tego sprawę. Dowodem na to jest babilońska tabliczka IM 67118, znaleziona przez naukowców, która poprzedza Pitagorasa o ponad tysiąc lat i wykorzystuje zasady tego samego twierdzenia do obliczania długości przekątnej wewnątrz prostokąta.

Według IFL Science, tabliczka pochodzi z 1770 r. p.n.e., na długo przed narodzinami Pitagorasa około 570 r. p.n.e. Znaleziono również inną tabliczkę z zaznaczonymi trójkątami wewnątrz kwadratu datowaną na około 1800-1600 pne.

Początkowo badacze nie wiedzieli, co dokładnie zostało przedstawione na tabliczkach, ale kiedy matematycy rozszyfrowali zapis przy użyciu babilońskiego systemu liczbowego o podstawie 60, okazało się, że starożytni matematycy znali twierdzenie, które znamy jako twierdzenie Pitagorasa. Znali również inne zaawansowane koncepcje matematyczne.

"Wniosek jest nieunikniony. Babilończycy znali zależność między długością przekątnej kwadratu a jego bokiem: d = pierwiastek kwadratowy z 2" - napisał autor badania, matematyk Bruce Ratner.

Zauważył, że była to prawdopodobnie "pierwsza znana liczba niewymierna".

"To z kolei oznacza, że znali oni twierdzenie Pitagorasa lub przynajmniej jego szczególny przypadek dla przekątnej kwadratu (d2 = a2 + a2 = 2a2) ponad tysiąc lat przed wielkim mędrcem, od którego imienia zostało ono nazwane" - powiedział naukowiec.

Wyjaśnił, że autorstwo mogło zostać przypisane Pitagorasowi przez przypadek, ponieważ wiedza pitagorejska nie zachowała się w formie pisemnej i była przekazywana ustnie z pokolenia na pokolenie, mając niewiele materiałów pisanych.

Ratner dodaje, że uczniowie Pitagorasa byli tak wdzięczni, że często przypisywali własne odkrycia samemu Pitagorasowi.

Wcześniej OBOZREVATEL informował, że ludzkość błędnie odczytywała pierwsze prawo Newtona przez 300 lat.

Subskrybuj OBOZREVATEL na Telegramie i Viberze, aby być na bieżąco z najnowszymi wiadomościami