Ludzkość pomyliła się co do wieku Księżyca o 40 milionów lat: jak ujawniono prawdę

Okazało się, że satelita Ziemi, Księżyc, jest o około 40 milionów lat starszy niż wcześniej sądzono. Rozbieżność w wieku została ustalona poprzez analizę księżycowej gleby, która została dostarczona na Ziemię 50 lat temu.

Stwierdzono to w badaniu opublikowanym w czasopiśmie Geochemical Perspectives Letters. W rozwiązaniu zagadki pomogły kryształy zawarte w skałach księżycowych dostarczonych przez misję Apollo.

Naukowcy wypolerowali próbki skał księżycowych dostarczonych na Ziemię przez misję Apollo w grudniu 1972 roku, a następnie zmierzyli rozpad niestabilnych cząsteczek zwanych izotopami. Okazało się, że nasz naturalny satelita powstał co najmniej 4,46 miliarda lat temu. Oznacza to, że poprzednie szacunki wieku Księżyca były błędne o 40 milionów lat.

"To niesamowite mieć dowód, że skała, którą trzymasz w rękach, jest najstarszym fragmentem Księżyca, jaki do tej pory znaleźliśmy" - powiedziała główna autorka Jennyka Greer, była absolwentka Field Museum of Natural History w Chicago.

Podczas badania naukowcy wykorzystali mikroskop ze skupioną wiązką jonów, który wygląda jak "bardzo fantazyjna temperówka do ołówków", aby przygotować próbkę księżycową do obserwacji. Wykonano pięć takich "nanotipsów", z których następnie lasery ultrafioletowe odparowały atomy. Proces ten pozwolił zespołowi dowiedzieć się, z czego zostały wykonane.

Następnym krokiem było zbadanie proporcji różnych izotopów i określenie, ile atomów zmieniło się w czasie, gdy uległy rozpadowi radioaktywnemu. Metoda ta zapewnia niezawodny sposób na poznanie starożytnego wieku próbki.

Analiza atomowa wykazała, ile atomów w kryształach cyrkonu uległo rozpadowi radioaktywnemu. Gdy atom ma niestabilną konfigurację protonów i neutronów w swoim jądrze, ulega rozpadowi, tracąc część tych protonów i neutronów i przekształcając się w inne pierwiastki. Na przykład uran rozpada się na ołów. Naukowcy ustalili, jak długo trwa ten proces, a patrząc na stosunek różnych atomów uranu i ołowiu (zwanych izotopami) obecnych w próbce, mogą określić jej wiek.

Badane przez naukowców kryształy są pozostałością po zderzeniu starożytnej Ziemi z planetą lub obiektem wielkości Marsa.

To właśnie ta kolizja jest uważana za czas zerowy na zegarze istnienia Księżyca, jaki znamy.

Według Philipa Hecka, starszego autora badania i kuratora meteorologii i eksploracji polarnej w Field Museum, kolizja spowodowała powstanie oceanu stopionej skały na całej powierzchni Księżyca, w którym kryształy cyrkonu nie mogły się uformować i "przetrwać". Kiedy ocean magmy ostygł, kryształy cyrkonu zaczęły się formować. Dlatego są one dobrym sposobem na oszacowanie minimalnego możliwego wieku Księżyca.

Wcześniej OBOZ.UA informował, że źródłem trzęsień ziemi na Księżycu był opuszczony lądownik misji Apollo 17.

Subskrybuj kanały OBOZ.UA w Telegramie i Viberze, aby być na bieżąco z najnowszymi wydarzeniami.