Dlaczego w ZSRR wszyscy szybko się pobierali: powody, które zaskoczą dzisiejszą młodzież

We współczesnym świecie pieczątka w paszporcie nie ma już takiego samego znaczenia jak wcześniej, a para może żyć razem bez oficjalnego małżeństwa tak długo, jak chce, nawet do końca życia. W straszliwie zbiurokratyzowanym ZSRR wszystko było inaczej - młodzi ludzie rozpoczynający związek pędzili do urzędu stanu cywilnego tak szybko, jak to możliwe. Wydawało się, że to po to, by zaaranżować swoje szczęście, a w szczególności stać się prawdziwą radziecką kobietą.

Ale czy była to tylko tradycja, czy ten trend miał inne przyczyny. OBOZ.UA próbował zrozumieć zawiłości skomplikowanego radzieckiego życia.

Publiczne potępienie

Samo państwo radzieckie ingerowało w życie prywatne swoich obywateli i zachęcało do tego zarówno urzędników, jak i zwykłych obywateli. Dlatego też para, która żyła w faktycznym związku małżeńskim i nie sformalizowała go, mogła mieć różnego rodzaju problemy. Od banalnego potępienia ze strony sąsiadów po trudności w pracy.

Prawo stworzyło nawet obraźliwy termin "konkubinat". Odnosiło się ono do osób żyjących razem bez ślubu. Wszystko to stymulowało młodych ludzi do tworzenia zadziwiających statystyk małżeństw. Jednocześnie rozwód w ZSRR był dość trudny, a wiele rodzin żyło razem raczej nieszczęśliwie po pospiesznym ślubie i nic nie mogli na to poradzić.

Kwestia mieszkań

W Związku Radzieckim nie było prywatnej własności mieszkań. Metry kwadratowe były rozdzielane między obywateli przez państwo, a obecność rodziny miała ogromne znaczenie w procesie decyzyjnym. Im więcej jej członków, tym na lepsze warunki można było liczyć. Samotni mężczyźni i kobiety rzadko dostawali coś lepszego niż pokój w akademiku. Ale małżeństwo z dziećmi mogło dostać nawet dwupokojowe, a czasem nawet trzypokojowe osobne mieszkanie.

Dlatego młodzi ludzie, gdy tylko zdawali sobie sprawę, że wszystko mniej więcej się układa, spieszyli się, aby ich związek był oficjalny. Dzięki temu mogli przynajmniej wyprowadzić się od rodziców i zamieszkać osobno. W końcu rodziny rodzicielskie często mieszkały w dużych, zatłoczonych warunkach.

Stereotypy społeczne

Oprócz banalnej krytyki, w ZSRR kultywowano podejrzliwy stosunek do osób po 30. roku życia, które nie założyły rodziny i nie miały dzieci. Uważano, że może to wskazywać na skłonność danej osoby do niemoralnego zachowania, lenistwa, pijaństwa itp. A takie cechy, nawet jeśli były tylko etykietami społecznymi, mogły utrudniać zatrudnienie i karierę danej osoby.

Logika zarządzania była następująca: jeśli się nie ożenił, to był wichrzycielem. A rozwiązły mężczyzna nie byłby dobrym pracownikiem - nie byłby w stanie poradzić sobie ze swoimi obowiązkami, zrujnowałby plan przedsiębiorstwa. Dlatego osoby samotne zatrudniano tylko na mało odpowiedzialne stanowiska z niskimi zarobkami. Aby zrobić karierę, ludzie musieli zakładać fikcyjne rodziny.

Wcześniej OBOZ.UA opowiadał o zakazach i ograniczeniach praw obywatelskich w ZSRR, które dla współczesnego człowieka wydają się szokujące i absurdalne.

Subskrybuj kanały OBOZ.UA w Telegramie i Viberze, aby być na bieżąco z najnowszymi wydarzeniami.