Dlaczego dzieci w ZSRR były często bite i wysyłane na lato do obozów pracy: surowe metody wychowania, które były "normą"

Związek Radziecki znany był z surowych metod wychowania dzieci. Kary cielesne, takie jak bicie pasem, były uważane za normę, ale niestety na tym się nie kończyło.

Szacunek dla starszych, dyscyplina i posłuszeństwo były priorytetem. OBOZ.UA zebrał informacje o tym, jakie metody przemocy emocjonalnej i fizycznej stosowano w ZSRR, aby zmusić dzieci do podporządkowania się sowieckim wartościom.

Kara fizyczna

W ZSRR przemoc fizyczna była uważana za normę, bo jak inaczej zmusić dziecko do posłuszeństwa i posłuszeństwa. Ludzie mylili strach z autorytetem, więc uważali bicie za skuteczną metodę wychowawczą.

Jednak w rzeczywistości ból i upokorzenie tylko traumatyzowały dzieci, zarówno fizycznie, jak i emocjonalnie.

Obozy pracy

Szczególnie niegrzeczne dzieci, tak zwanych chuliganów i trudnych nastolatków karano nie tylko fizycznie, ale także odbierano im prawo do odpoczynku. Aby uniemożliwić im kręcenie się w pobliżu i nauczyć je pracy, wysyłano je do obozów pracy w czasie wakacji.

Wierzono, że w ten sposób zaszczepi się w dzieciach zamiłowanie do pracy i wytrwałość. Dzieci w wieku szkolnym pracowały na równi z dorosłymi za grosze i żyły w okropnych warunkach. Na przykład w oborach lub w salach gimnastycznych w kołchozach.

Publiczne kary

W ZSRR uczniowie, którzy złamali zasady, mogli zostać postawieni przed kolegami z klasy i w najlepszym wypadku skarceni, a w najgorszym - fizycznie znęcano się nad nimi.

Za normę uznawano również publiczne omawianie sukcesów i porażek dziecka oraz wywoływanie w nim uczucia wstydu.

Nic dziwnego, że starsze pokolenie wciąż jest niesamowicie zaniepokojone "Co ludzie pomyślą?".

Wyróżnianie się jest zabronione

Systemowi sowieckiemu łatwiej było reedukować ludzi niż próbować stworzyć komfortowe środowisko dla wszystkich i pozwolić obywatelom na pokazanie swoich osobliwości. Dotyczyło to nawet tego, którą ręką można było pisać.

W ZSRR uważano, że nie można być leworęcznym. Całe społeczeństwo było zorientowane tylko na osoby praworęczne, więc od dzieciństwa dzieci, które czuły się bardziej komfortowo używając lewej ręki do pisania, były reedukowane. Na przykład bito je po "niewłaściwej" ręce lub przywiązywano do krzesła.

Znęcanie się psychiczne

Niestety, nawet dziś można spotkać rodziców, którzy niewłaściwie traktują swoje dzieci, ale w ZSRR zjawisko to było znacznie bardziej rozpowszechnione.

W tamtych czasach nawet w inteligentnych rodzinach można było usłyszeć krzyki, wulgarny język i obelgi w kierunku dziecka. Powszechną praktyką było również porównywanie dzieci z ich rówieśnikami i negatywne podkreślanie ich cech.

Stereotypy dotyczące płci

Ze Związku Radzieckiego przeniesiono do nas nie tylko urazy psychiczne, ale także stereotypy.

"Nie płacz jak dziewczynka", "Co ty, mała?", "Nie zawstydzaj mnie". Te i inne upokarzające zwroty słyszeli wtedy chyba wszyscy chłopcy. Nie wolno im było okazywać emocji, bo mogli zostać za to ukarani.

W tym samym czasie dziewczynki słyszały zwroty typu "dobrze, że jesteś dziewczynką", "dziewczynka powinna być czysta" itp.

Dziś ludzie zdają sobie sprawę, że chłopcy również mogą być smutni lub zranieni, a dziewczęta również lubią biegać i być psotne, ale te radzieckie postawy nadal wzmacniają nierówność płci w społeczeństwie.

Wcześniej OBOZ.UA opowiedział, dlaczego w ZSRR woda w puszkach.

Subskrybuj kanały OBOZ.UA w Telegramie i Viberze, aby być na bieżąco z najnowszymi wydarzeniami.