"Cały świat stanął w płomieniach": wspomnienia uczestników pierwszej w historii eksplozji nuklearnej z udziałem Oppenheimera

16 lipca 1945 r. uczestnicy Projektu Manhattan przeprowadzili pierwszy w historii test bomby atomowej o nazwie Trinity. Projektem kierował fizyk Robert Oppenheimer, który widząc potęgę wynalazku porównał siebie do Śmierci, ale inni uczestnicy również byli pod wrażeniem przerażającej mocy bomby.

LiveScience opublikował wspomnienia uczestników projektu, opublikowane w książce Kaia Byrda i Martina Sherwina "American Prometheus: The Triumph and Tragedy of Robert Oppenheimer".

Fizyk Richard Feynman obserwował eksplozję z odległości 32 kilometrów. Kiedy wręczono mu specjalne przyciemniane okulary, pomyślał, że to głupota, bo nic przez nie nie zobaczy. Naukowiec wsiadł do ciężarówki jadącej w kierunku miejsca eksplozji, aby zobaczyć ją jak najbliżej.

Na szczęście dla Feynmana, przednia szyba ciężarówki chroniła jego oczy przed szkodliwym promieniowaniem ultrafioletowym i był w stanie zobaczyć błysk, chociaż odruchowo uchylił się, gdy nastąpiła eksplozja.

Kiedy spojrzał w górę, zobaczył, że białe światło zmieniło kolor na żółty, a następnie pomarańczowy.

"Duża pomarańczowa kula, środek, który był tak jasny, staje się pomarańczową kulą, która zaczyna się unosić i trochę puchnąć, robi się trochę czarna wokół krawędzi, a potem widać, że jest to duża kula dymu z błyskami w środku, ogień gaśnie, ogień robi się gorący" - opisał fizyk to, co zobaczył.

Przez prawie półtorej minuty obserwował następstwa eksplozji i dopiero wtedy dotarła do niego fala dźwiękowa i usłyszał straszliwy ryk grzmotu wywołanego przez człowieka.

Jeden z liderów Projektu Manhattan, chemik James Conant, spodziewał się, że błysk światła będzie natychmiastowy, ale kiedy bomba eksplodowała, wszystko stało się tak jasne, że pomyślał, że coś poszło nie tak i "cały świat stanął w płomieniach".

Fizyk Bob Serber również obserwował eksplozję z odległości 32 km. Użył szkła ze swojej maski spawalniczej, aby chronić oczy, ale gdy tylko lekko opuścił zmęczoną rękę, nastąpiła eksplozja.

Błysk był tak jasny, że Serber stracił wzrok na 30 sekund, a kiedy odzyskał zdolność widzenia, zobaczył jasnofioletową kolumnę wznoszącą się w niebo na wysokość 6-9 kilometrów.

"Czułem ciepło na twarzy z odległości 32 km" - wspomina fizyk.

Chemik Joe Hirschfelder, który mierzył opad radioaktywny po eksplozji, powiedział, że "nagle noc zamieniła się w dzień".

"Zrobiłosię niezwykle jasno, zimno zamieniło się w ciepło; kula ognia stopniowo zmieniała kolor z białego na żółty i czerwony, powiększając się i wznosząc w niebo" - powiedział.

Według Hirschfeldera poświata trwała około pięciu sekund, po czym powróciła ciemność, ale niebo wypełniła fioletowa poświata podobna do zorzy polarnej.

Brat Roberta Oppenheimera, Frank, powiedział, że widział eksplozję, mimo że leżał na ziemi z zamkniętymi oczami.

"Światło pierwszego błysku przeniknęło przez moje powieki i odbiło się od ziemi.Kiedy podniosłem głowę, zobaczyłem kulę ognia, a następnie, niemal natychmiast po niej, nieziemską chmurę unoszącą się nad ziemią" - powiedział.

Powiedział również, że czuł intensywne ciepło, które pochodziło z eksplozji. A potem usłyszał dźwięk eksplozji odbijający się echem od odległych gór.

Ale najstraszniejszą rzeczą, jak powiedział, była "błyszcząca fioletowa chmura, czarna od radioaktywnego pyłu, wisząca tam i nie wiedziałeś, czy się podniesie, czy popłynie w twoją stronę".

Sam Oppenheimer leżał twarzą w dół na zewnątrz bunkra kontrolnego, nieco ponad 9 kilometrów od punktu zero.

Gdy zbliżał się moment eksplozji, fizyk był w stanie niepokoju i strachu, narzekając: "O Boże, jak ciężkie jest moje serce od tych wydarzeń".

Wcześniej OBOZREVATEL przedstawił również główne fakty dotyczące Roberta Oppenheimera.

Subskrybuj kanały Telegram i Viber OBOZREVATEL, aby być na bieżąco z najnowszymi wiadomościami.