Naukowcy odkryli nowe prawdopodobne źródło życia na Ziemi: ludzie widzą je każdego dnia

Fundamenty życia na Ziemi, tak zwane bloki budulcowe, mogły prawdopodobnie powstać w wyniku rozbłysków słonecznych atakujących atmosferę planety. W rezultacie powstały aminokwasy i kwasy karboksylowe.

Dowodzi tego seria eksperymentów przeprowadzonych przez astrofizyka NASA Vladimira Hayrapetyana i japońskich naukowców. Jak pisze Phys, wyniki ich pracy zostały opublikowane w czasopiśmie Life.

Potwierdzenie takiej teorii uzyskano w wyniku serii eksperymentów chemicznych, które wykazały, że cząstki słoneczne, zderzając się z gazami we wczesnej atmosferze Ziemi, mogą tworzyć aminokwasy i kwasy karboksylowe, które są podstawowym budulcem białek i życia organicznego.

Pod koniec XIX wieku uważano, że życie na Ziemi powstało w tak zwanej zupie, ciepłym stawie chemikaliów, które w wyniku uderzenia pioruna lub pod wpływem innych źródeł energii zaczęły się mieszać, tworząc cząsteczki organiczne.

W latach pięćdziesiątych przeprowadzono udany eksperyment z komorą wypełnioną metanem, amoniakiem, wodą i wodorem cząsteczkowym. Uważano, że były to gazy, które dominowały w atmosferze wczesnej Ziemi.

Jednak naukowcy dowiedzieli się później, że amoniak i metan były znacznie mniej powszechne; zamiast tego ziemskie powietrze było wypełnione dwutlenkiem węgla i azotem cząsteczkowym, które wymagają więcej energii do rozpadu. I chociaż gazy te mogą również wytwarzać aminokwasy, robią to w znacznie mniejszych ilościach.

Następnie pojawiła się teoria, że podstawy żywych organizmów pojawiły się na naszej planecie w wyniku upadku meteorytu.

Teraz Ayrapetyan, wraz ze swoimi japońskimi kolegami, wykorzystał dane z misji Kepler, aby zasugerować, że życie na Ziemi mogło powstać dzięki energetycznym cząstkom z naszego Słońca.

W 2016 roku opublikował on badanie sugerujące, że w ciągu pierwszych 100 milionów lat istnienia Ziemi, Słońce było o około 30 procent ciemniejsze, ale bardziej turbulentne niż obecnie. Astrofizyk przypuszczał, że super rozbłyski, które prowadziły do potężnych erupcji na Słońcu, występowały wówczas co 3-10 dni, podczas gdy obecnie tylko raz na 100 lat.

Te superbłyski wystrzeliwały energetyczne cząstki poruszające się z prędkością bliską prędkości światła, które zderzały się z atmosferą planety, wywołując reakcje chemiczne.

"Jak tylko opublikowałem artykuł, skontaktował się ze mną zespół z Yokohama National University z Japonii" - powiedział astrofizyk.

Hayrapetyan i naukowcy z Japonii stworzyli mieszaninę gazów, która odpowiadała atmosferze wczesnej Ziemi, łącząc dwutlenek węgla, azot cząsteczkowy, wodę i zmienne ilości metanu. Następnie zbombardowali tę mieszaninę protonami, które naśladowały cząstki słoneczne lub zapalili je wyładowaniami iskrowymi, aby symulować błyskawice.

Eksperymenty wykazały, że protony były bardziej wydajnym źródłem energii niż błyskawice. Przeciwko prawdopodobieństwu, że życie zostało "wywołane" przez błyskawicę, przemawia fakt, że błyskawica pochodziła z chmur burzowych utworzonych przez wznoszenie się ciepłego powietrza, co powinno być niezwykle rzadkie na zimniejszej wczesnej Ziemi.

"Pioruny nie uderzają podczas zimnej pogody, a wczesna Ziemia znajdowała się pod dość słabym Słońcem. Nie oznacza to, że nie mogło to pochodzić od błyskawicy, ale teraz błyskawica wydaje się mniej prawdopodobna, a cząstki słoneczne są bardziej prawdopodobne" - podkreślił.

Wcześniej OBOZREVATEL poinformował również, że naukowcy ze Stanów Zjednoczonych stworzyli w laboratorium reakcję chemiczną z wykorzystaniem cyjanku, która mogła pociągnąć za sobą powstanie życia organicznego na Ziemi 4 miliardy lat temu.

Subskrybuj kanały Telegram i Viber OBOZREVATEL, aby być na bieżąco z najnowszymi wiadomościami.