Teleskop NASA ujawnia jasną agonię śmierci odległej gwiazdy. Zdjęcie

Należący do NASA Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba (JWST) sfotografował jedną z najsłynniejszych mgławic planetarnych, Mgławicę Pierścień, ukazując złożone struktury ostatnich etapów umierającej gwiazdy.

Podano to na stronie internetowej agencji kosmicznej, gdzie opublikowano również zdjęcia mgławicy.

Według Rogera Wessona z Cardiff University, wcześniej sądzono, że mgławice planetarne są prostymi okrągłymi obiektami z pojedynczą umierającą gwiazdą w centrum. Swoją nazwę zawdzięczają temu, że obserwując je za pomocą małych teleskopów, astronomowie mieli wrażenie, że widzą planetę.

Jednak nowe badania przeprowadzone dzięki JWST dostarczyły naukowcom nowych wskazówek na temat powstawania i ewolucji tych obiektów, wskazując na kluczową rolę układów podwójnych.

Wesson twierdzi, że zaledwie kilka tysięcy lat temu w centrum Mgławicy Pierścień "znajdował się czerwony olbrzym tracący większość swojej masy".

Teraz, w ostatnich chwilach życia, jądro ogrzewa gaz uwalniany przez gwiazdę, na co reaguje emitując kolorowe światło.

Naukowiec powiedział również, że współczesne obserwacje pokazują, że większość mgławic planetarnych jest niezwykle złożona, więc jest prawdopodobne, że tak złożone i niesferyczne struktury nie zostały stworzone przez pojedynczą kulistą gwiazdę.

"Mgławica Pierścień jest idealnym celem do rozwikłania niektórych tajemnic mgławic planetarnych" - stwierdził Wesson.

Mgławica ta znajduje się około 2200 lat świetlnych od Ziemi i jest wystarczająco jasna, aby można ją było dostrzec nawet przez lornetkę w pogodny letni wieczór z półkuli północnej i większości półkuli południowej.

Aby lepiej zbadać tę mgławicę, naukowcy wykorzystali instrumenty JWST, takie jak NIRCam, kamera bliskiej podczerwieni i MIRI, instrument średniej podczerwieni. Teleskop Webb wykonał odpowiednie zdjęcia, a naukowcy byli oszołomieni ilością szczegółów na nich zawartych.

"Jasny pierścień, który nadaje mgławicy jej nazwę, składa się z około 20 000 pojedynczych skrzepów gęstego molekularnego gazu wodorowego, z których każdy jest mniej więcej tak masywny jak Ziemia" - czytamy na stronie NASA.

Wewnątrz pierścienia znajduje się wąskie pasmo emisji wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych (WWA) - złożonych cząsteczek zawierających węgiel. Naukowcy przyznają, że nie spodziewali się ich tam zobaczyć.

"Poza jasnym pierścieniem widzimy interesujące "kolce" skierowane prosto od gwiazdy centralnej, które są widoczne w podczerwieni, ale były bardzo słabo widoczne na zdjęciach z Kosmicznego Teleskopu Gabble. Uważamy, że mogą to być cząsteczki, które mogą tworzyć się w cieniu najgęstszych części pierścienia, są one chronione przed bezpośrednim, intensywnym promieniowaniem gorącej gwiazdy centralnej" - czytamy w raporcie.

Obraz MIRI pozwolił również naukowcom lepiej przyjrzeć się halo molekularnemu poza jasnym pierścieniem.

"Nieoczekiwanym odkryciem była obecność do dziesięciu równomiernie rozmieszczonych koncentrycznych obiektów w tym słabym halo. Wydaje się, że łuki te powstawały mniej więcej co 280 lat, gdy gwiazda centralna zrzucała swoje zewnętrzne warstwy" - zauważają naukowcy.

Wyjaśniają przy tym, że naukowcy nie są świadomi procesu ewolucji gwiazdy w mgławicę planetarną, który miałby taki okres czasu.

"Pierścienie te wskazują, że w układzie musi znajdować się gwiazda towarzysząca, która krąży w takiej samej odległości od gwiazdy centralnej, jak Pluton od naszego Słońca. Kiedy umierająca gwiazda wyrzuciła swoją atmosferę, gwiazda towarzysząca utworzyła wyciek i uformowała go. Żaden wcześniejszy teleskop nie miał wystarczającej czułości i rozdzielczości przestrzennej, aby wykryć ten subtelny efekt" - podkreślają naukowcy.

Są oni przekonani, że to właśnie dzięki gwieździe towarzyszącej powstała tak złożona mgławica.

Wcześniej OBOZREVATEL informował również o tym, że teleskop NASA odkrył intrygujący szczegół dotyczący najbardziej odległych gwiazd we wszechświecie.

Subskrybuj kanały OBOZREVATEL w Telegramie i Viberze, aby być na bieżąco z najnowszymi wydarzeniami.