Pokój teściowej i okno w łazience: to, co w radzieckich mieszkaniach wydaje się teraz dzikie

Pomimo faktu, że niektórzy ludzie nadal mają tendencję do romantyzowania sowieckiej przeszłości, w rzeczywistości była to era ubóstwa i braku poszanowania ludzkiej godności i komfortu. Żywym tego przykładem jest budownictwo mieszkaniowe w ZSRR. I nie mówimy tu nawet o mieszkaniach komunalnych, gdzie kilka rodzin musiało dzielić się metrami kwadratowymi. Często budowano je w przedrewolucyjnych domach. Mówimy o prywatnych mieszkaniach zaprojektowanych w czasach sowieckich.

Niektóre z cech radzieckich mieszkań mogą wydawać się współczesnemu pokoleniu prawdziwą dzikością. I OBOZREVATEL mówi o głównych z nich.

Niebieskie i zielone wejścia

Nawet teraz w niektórych starych domach można znaleźć wejście, które wywołuje uczucie dyskomfortu dzięki niebieskiej lub zielonej kolorystyce. Malowanie wspólnej przestrzeni domu w tych kolorach rozpoczęło się po II wojnie światowej. W tym czasie były one najbardziej przystępne cenowo, ponieważ były używane do malowania sprzętu wojskowego, ciężarówek i maszyn rolniczych. Ciemne ściany pomalowane farbą olejną pomagały również wizualnie ukryć wady konstrukcyjne, takie jak nierówne ściany itp. Uważano również, że w przypadku pożaru i dymu ludziom łatwiej będzie poruszać się po tych ścianach, aby się wydostać.

Schody malowane na krawędziach

Zwyczaj pokrywania krawędzi schodów farbą również pochodzi z ZSRR. Pomalowana powierzchnia była łatwiejsza do czyszczenia i mycia. Jednak gdy była mokra, stawała się śliska, więc przestrzeń pośrodku stopnia pozostawała wolna od farby.

Drzwi wejściowe do mieszkania otwierane do wewnątrz

W normalnych warunkach drzwi wejściowe powinny otwierać się do przedpokoju. Jest to wygodniejsze i bezpieczniejsze. Ale jeśli chodzi o tak zwane budynki Chruszczowa, zostały one zbudowane tak ciasno, że po prostu nie było możliwości otwarcia drzwi na zewnątrz. W ten sposób można było zablokować sąsiednie wejście lub uderzyć kogoś schodzącego po schodach. Ponownie, argumentem za tą decyzją było bezpieczeństwo przeciwpożarowe. W przypadku pożaru takie drzwi można było wyważyć. Ale te, które otwierały się na zewnątrz, musiałyby zostać wycięte z zawiasów.

Okno między łazienką a toaletą

Przeznaczenie tych okien (a było jeszcze jedno od toalety do kuchni) jest nadal przedmiotem dyskusji. Jedna z głównych wersji głosi, że zostały one wykonane w celach bezpieczeństwa. Toalety i łazienki w sowieckich domach były bardzo małe, a drzwi i zamki były słabej jakości, więc osoba mogła zostać zamknięta w środku. Nie było możliwości wyważenia drzwi, ponieważ otwierały się one również do wewnątrz i mogły zranić osobę. Dlatego właśnie rzekomo powstały te wąskie okna. Służyły one również jako dodatkowe źródło światła, ponieważ w czasach sowieckich często występowały przerwy w dostawie prądu.

Wnęka pod oknem

Wnęka w ścianie pod oknem została wynaleziona w czasach, gdy obywatele radzieccy nie mieli dostępu do domowych lodówek. Nisza ta mogła częściowo spełniać swoją rolę zimą. Później zainstalowano tam również grzejniki centralnego ogrzewania.

Małe kuchnie

Nawet bardzo małe mieszkanie może być wygodne dzięki dobremu układowi, w szczególności umieszczeniu kuchni z jadalnią. Ale zdecydowanie nie jest tak w przypadku Chruszczowa i innych radzieckich budynków. Nie przywiązywano dużej wagi do kącika do gotowania, więc przeznaczono na niego bardzo mało miejsca i nie zadbano o zapewnienie wygodnych proporcji. Dość wysoki mężczyzna stojący na środku takiej kuchni mógł dosięgnąć rękami każdej ze ścian, a nawet dosięgnąć sufitu.

"Pokój teściowej"

A propos ciasnych pomieszczeń. W niektórych dwupokojowych wariantach domów Chruszczowa można znaleźć wąski pokój bez okien, do którego można wejść z jednego z pokoi. Miało ono służyć jako garderoba. Z czasem jednak spotkał go ten sam los, co balkony - wrzucono do niego wszelkiego rodzaju śmieci i puszki z konserwami. Tak pożądaną żywność w latach niedostatku często dostarczali krewni ze wsi, np. rodzice lokatorów mieszkania. Dlatego pokój ten ironicznie nazywano "pokojem teściowej".

Parkiet w kwadraty

Radzieccy budowniczowie odziedziczyli klasyczną metodę układania francuskiego parkietu w jodełkę z czasów przedrewolucyjnych. Wymaga ona jednak dużej ilości drewna, a jej układanie zajmuje dużo czasu. Dlatego metoda ta została szybko porzucona, a podłoga została pokryta tańszymi kwadratowymi drewnianymi płytkami.

Wcześniej OBOZREVATEL mówił o trzech złych nawykach wywodzących się z ZSRR, które już dawno powinny zostać przełamane.

Subskrybuj kanały Telegram i Viber OBOZREVATEL, aby być na bieżąco z najnowszymi wydarzeniami.