Czy cywilizacja Majów sama się zniszczyła? Naukowcy zidentyfikowali śmiertelne pragnienie słynnej cywilizacji

Uważa się, że cywilizacja Majów, która była jedną z najbardziej zaawansowanych w starożytnym świecie, padła ofiarą pragnienia rtęci, postrzeganej jako boski metal. Liczne badania archeologiczne potwierdzają, że rtęć była szeroko rozpowszechniona wśród Majów i była nawet używana jako farba.

Stwierdzono to w artykule w publikacji naukowej Frontiers in Environmental Science. Rtęć jest płynnym srebrzystym materiałem, który nawet teraz może być fascynujący, pomimo naszej wiedzy o jego toksyczności.

W czasach starożytnych ludzie byli tak zafascynowani rtęcią, że nazywali ją quicksilver, co w archaicznym języku oznacza "żywe srebro". Obecnie wiemy, że długotrwała ekspozycja na rtęć może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, ale starożytni Majowie nie mieli pojęcia, jak niebezpieczna była ich fascynacja.

Cywilizacja Majów istniała przez prawie 1500 lat na terytorium współczesnego półwyspu Jukatan oraz krajów Gwatemala i Belize. Była to bardzo zaawansowana cywilizacja, wyróżniająca się wyjątkową sztuką, uderzającą architekturą, wyrafinowanym pismem i złożoną religią. Już w X wieku Majowie przeszli gwałtowny upadek z powodu wojen domowych, przeludnienia, suszy i degradacji środowiska, a później hiszpańscy konkwistadorzy zniszczyli resztki społeczeństwa.

Współcześni archeolodzy znaleźli jednak dowody na to, że pęknięciem w tej cywilizacji mogło być pragnienie rtęci i siarczku rtęci, znanego jako cynober. To właśnie cynober jest bardzo powszechny wśród znalezisk archeologicznych. Archeolodzy odkryli liczne artefakty z niej wykonane i dowody na to, że Majowie szeroko stosowali farby na bazie cynobru.

Chociaż czysta rtęć jest rzadszym znaleziskiem wśród dziedzictwa Majów, naukowcy odkryli naczynie zawierające około 500 centymetrów sześciennych rtęci w podwodnym miejscu w Gwatemali.

Rtęć była tak powszechna wśród Majów, że duże ilości toksycznego pierwiastka poważnie zanieczyściły wiele miejsc. Tak więc, z dziesięciu miejsc zbadanych pod kątem rtęci, w sześciu jej poziom przekroczył próg toksyczności.

Jak zauważa Big Think, w 2020 r. zespół z University of Cincinnati znalazł toksyczne poziomy rtęci w dwóch zbiornikach w centrum starożytnego miasta Tikal, zamieszkałego przez 45 000 do 62 000 mieszkańców. Autorzy postawili hipotezę, że rtęć dostała się do wody, gdy deszcze zmyły z budynków farbę na bazie cynobru.

Wiadomo, że długotrwała ekspozycja na rtęć powoduje osłabienie mięśni, słabą koordynację, wysypki skórne oraz problemy z pamięcią, mową, słuchem i wzrokiem. Pierwiastek ten hamuje również niektóre enzymy niezbędne do prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego.

Dowody na obecność rtęci znaleziono również w szczątkach szkieletów Majów. W tym przypadku, jak zauważają naukowcy, nagromadziła się ona, gdy zmarli jeszcze żyli. Jeden z ostatnich władców Tikal mógł cierpieć na chorobę metaboliczną w wyniku przewlekłego zatrucia rtęcią.

Jednocześnie naukowcy nie wiedzą, w jaki sposób Majowie wydobyli taką ilość rtęci pierwiastkowej. Wiadomo, że wydobycie cynobru odbywało się w pobliżu różnych osad, ale nie znaleziono żadnych archeologicznych dowodów na to, że Majowie produkowali rtęć pierwiastkową poprzez wytapianie cynobru. Co więcej, cywilizacja Majów znajdowała się daleko od znanych, czystych źródeł tego pierwiastka. Możliwe, że zarówno cynober, jak i rtęć pochodziły z tych samych szlaków handlowych, które Majowie wykorzystywali do pozyskiwania jadeitu i obsydianu.

Wcześniej OBOZREVATEL informował również o tym, że w dżungli Meksyku odnaleziono zaginione miasto Majów.

Subskrybuj kanały OBOZREVATEL w Telegramie i Viberze, aby być na bieżąco z najnowszymi wydarzeniami.