Czy życie pod ziemią może uratować ludzi przed "piekielnym" ociepleniem: odpowiedź już istnieje

Ekstremalne zjawiska pogodowe, których oznaki są już widoczne na Ziemi tego lata, z temperaturami osiągającymi rekordowe wartości i Antarktydą tracącą lód w szalonym tempie, prawdopodobnie skłonią ludzi do podjęcia trudnej decyzji o opuszczeniu swoich domów. Nie mówimy tu jednak o masowej przeprowadzce na inną planetę, ale o nieco prostszej, choć niezbyt optymistycznej opcji - ucieczce pod ziemię.

Opowiada o tym publikacja Science Alert. Historia pokazuje, że pomimo faktu, iż w większości światowych religii podziemia zawsze kojarzone są z życiem po śmierci, ludzie próbowali już takiego sposobu na życie i nie było tak źle.

Oczywistą zaletą życia pod ziemią jest to, że skały i gleba pochłaniają i zatrzymują ciepło, więc temperatura w podziemnych miastach jest zwykle znacznie bardziej zrównoważona niż na powierzchni. Eliminuje to potrzebę polegania na energochłonnych systemach klimatyzacji lub ogrzewania.

Na przykład w mieście Coober Pedy w południowej Australii, w którym wydobywa się opal, 60 procent ludzi mieszka już pod ziemią. Nazwa miasta pochodzi od aborygeńskiego wyrażenia kupa piti, co oznacza "biały człowiek w dziurze".

W podziemnym mieście panuje stabilna temperatura 23°C, nawet gdy latem na powierzchni osiąga ona 52°C, a zimą 2°C.

Jednocześnie samego miasta nie można nazwać archaicznym, ponieważ mieszkający tam ludzie mają dość luksusowe mieszkania z przytulnymi salonami, basenami i dużą przestrzenią.

Jednocześnie, aby uciec przed upałem, nie trzeba schodzić nawet kilkadziesiąt metrów w głąb ziemi. Domy muszą znajdować się co najmniej 2,5 metra pod powierzchnią, aby zapobiec zawaleniu się dachu.

Co ciekawe, jeden z mieszkańców takiego miasta przypadkowo natknął się na opal o wartości 980 000 dolarów, właśnie instalując kabinę prysznicową w swoim podziemnym domu. Życie pod ziemią może być więc nie tylko całkiem przytulne, ale i dochodowe.

Podziemne miasta istnieją również w innych krajach świata. Jedno z nich zostało przypadkowo odkryte w tureckiej Kapadocji w 1963 roku, kiedy to miejscowy mężczyzna odkrył tajne przejście za ścianą swojej piwnicy. Znalazł nie tylko labirynt podziemnych tuneli, ale także zaginione miasto Derinkuyu.

To podziemne miasto, zbudowane już 2000 lat p.n.e., składało się z 18-piętrowej sieci tuneli rozciągających się 76 metrów pod powierzchnią ziemi. Światło i wentylację w mieście zapewniało 15 000 szybów. Samo miasto zawierało nie tylko domy dla 20 000 osób, ale także kościoły, stajnie i magazyny.

Uważa się, że Derinkuyu było używane niemal nieprzerwanie przez tysiące lat jako schronienie wojenne i zostało opuszczone w latach dwudziestych XX wieku po ludobójstwie i wypędzeniu greckich prawosławnych chrześcijan z kraju.

Podczas gdy temperatura zewnętrzna w Kapadocji waha się od 0°C zimą do 30°C latem, temperatura w lochach utrzymuje się na poziomie 13°C.

Owoce i warzywa są obecnie przechowywane w tunelach opuszczonego miasta.

Jednocześnie, jak pisze LiveScience, pomysł życia na stałe pod ziemią nie jest zbyt atrakcyjny dla ludzi. Dzieje się tak również dlatego, że miejsce to jest synonimem śmierci lub piekła. Pewna liczba osób boi się również uwięzienia w ograniczonej przestrzeni lub uwięzienia w jaskini.

"Nie należymy tam... Biologicznie, fizjologicznie, nasze ciała po prostu nie są przystosowane do życia pod ziemią" - mówi Will Hunt, autor książki Underground: A Human History of the Worlds Beneath Our Feet.

Problem polega również na tym, że zbyt długie życie pod ziemią bez dostępu do światła dziennego może rozregulować zegar biologiczny człowieka, co może prowadzić do wielu problemów zdrowotnych.

Innym zagrożeniem są gwałtowne powodzie. Należy wziąć to pod uwagę, ponieważ zmiany klimatyczne zapowiadają więcej ekstremalnych zjawisk pogodowych, takich jak huragany. Jeśli podziemne miasto nie ma dobrze zaprojektowanego systemu odprowadzania wody, wszyscy jego mieszkańcy mogą umrzeć w ciągu kilku minut.

Nie powinniśmy ignorować faktu, że rosnące temperatury na powierzchni mogą powodować rozszerzanie się gruntu nawet o 12 mm, co może skutkować uszkodzeniami strukturalnymi podziemnych budynków.

Tak więc, aby środowisko podziemne było akceptowalne dla ludzi, musi być bezpieczne, mieć naturalne światło, dobrą wentylację i zapewniać poczucie połączenia ze światem na górze.

Wcześniej OBOZREVATEL opowiadał o tym, kiedy ludzie będą mogli skolonizować Marsa i inne planety.

Subskrybuj kanały OB OZREVATEL w Telegramie i Viberze, aby być na bieżąco.