Antarktyda topnieje do rekordowego poziomu: naukowcy nie wiedzą, co się dzieje

Podczas gdy Europa i świat cierpią z powodu rekordowych temperatur, na Antarktydzie na półkuli południowej nadeszła zima, ale naukowcy obserwują ją z niepokojem. Ilość lodu morskiego, która zwykle rośnie w tym okresie, jest obecnie na najniższym poziomie od ponad 40 lat obserwacji.

Pomimo długich obserwacji i dużej ilości danych, naukowcy nie mogą udzielić jasnej odpowiedzi na pytanie, dlaczego Antarktyda traci lód i czy ten trend jest trwały.

Pomiary satelitarne z National Snow and Ice Data Center (NSIDC) NASA wykazały, że do lipca tego roku zasięg lodu morskiego wynosił średnio zaledwie 13,5 miliona kilometrów. Jest to najniższy wynik od 1978 roku, kiedy to rozpoczęto pomiary lodu.

Normalnie lód morski na Antarktydzie pokrywa obszar około 15 milionów kilometrów kwadratowych. Rośnie i topnieje w zależności od zmieniających się pór roku, ale w 2023 roku nie dzieje się tak, jak powinno. Naukowiec NSIDC Walt Meier powiedział, że to, co dzieje się obecnie na Antarktydzie, jest dla naukowców "niezbadanym terytorium".

Jednocześnie początek tendencji do zmniejszania się ilości lodu odnotowano już w 2014 roku. Był to ostatni rok, w którym odnotowano wzrost lodu na całym kontynencie, który wzrastał o około 1% na dekadę. Teraz sytuacja stała się odwrotna. Pierwszy gwałtowny spadek odnotowano w 2016 roku, a potem było już tylko gorzej.

Klimatolog z NASA Goddard Space Flight Center Claire Parkinson przyznaje, że sytuacja ze zmieniającą się ilością lodu "jest bardzo interesująca dla naukowców, ale nie ma zgody co do sił napędowych".

Naukowcy zauważają również, że nie tylko Antarktyda traci lód, ale także jej północna siostra, Arktyka. Chociaż tempo utraty lodu na północy nie jest tak wysokie.

Problem lodu antarktycznego z pewnością przyciąga uwagę naukowców ze względu na jego najbardziej dramatyczną redukcję w ponad 40-letniej historii obserwacji satelitarnych. Podobnie jest z szybką utratą lodu przez Grenlandię.

Jeśli chodzi o przyczyny tej sytuacji, naukowcy mogą jedynie spekulować.

Oczywistym winowajcą może być globalne ocieplenie wpływające na oceany, prowadzące do zmniejszonej akumulacji lodu wokół Antarktydy. Parkinson sugeruje również, że poziom lodu może mieć wpływ na powiązanie z efektem Oscylacji El Niño-Southern (ENSO), międzydekadową Oscylacją Pacyfiku lub tak zwanym minimum Morza Amundsena.

Badania dotyczące utraty lodu w 2016 roku wysunęły również teorię, że może to nie dotyczyć globalnego ocieplenia, ale warunków w lokalnej atmosferze i oceanie wokół Antarktydy. Chodzi o to, że odnotowano tam silny północny przepływ atmosferyczny, który spowodował gwałtowne cofanie się lodu na Morzu Weddella (tuż nad Antarktydą Zachodnią), podczas gdy ekstremalne El Niño ogrzało wody Bellingshausena, Amundsena i wschodnich części Morza Rossa.

Dlatego naukowcy sugerują, że utrata lodu nie została wywołana przez pojedyncze wydarzenie, ale przez połączenie kilku.

Nie ma jednak jeszcze ostatecznych odpowiedzi na zagadkę lodu morskiego. Naukowcy nie są również pewni, czy jest to nowy trend i ilość lodu będzie się zmniejszać każdego roku, czy też jest to zjawisko przejściowe.

Jak wyjaśnia Meyer, nawet przy 40 latach danych jest zbyt wcześnie, aby stwierdzić, że utrata lodu jest poważna i nieodwracalna.

Ostatnie badania sugerują jednak, że ciepło oceanu może odgrywać większą rolę niż zwykle. Jeśli tak, może to ograniczyć wzrost lodu jesienią i zimą, a następnie zwiększyć wiosenne i letnie epizody topnienia lodu.

Wcześniej OBOZREVATEL informował również o tym, że naukowcy katastrofalnie źle obliczyli topnienie lodowców.

Subskrybuj kanały OBOZREVATEL w Telegramie i Viberze, aby być na bieżąco z najnowszymi wydarzeniami.