Nicolas Maduro

Nicolás Mad uro jest obalonym prezydentem Wenezueli i wenezuelskim politykiem.

Urodził się 23 listopada 1962 r. w Caracas w Wenezueli. Ukończył liceum Avali i publiczną szkołę średnią. Nie ukończył studiów wyższych.

Pracując jako kierowca autobusu, nieoficjalnie został członkiem związku zawodowego reprezentującego pracowników metra w Caracas. Tak rozpoczęła się jego kariera polityczna. Maduro jest również uważany za jednego z założycieli Ruchu na rzecz V Republiki. Odegrał kluczową rolę w kampanii wyzwoleńczej i prezydenckiej Hugo Cháveza w 1998 roku.

Od 1998 r. był wybierany na deputowanego do wenezuelskiego parlamentu.

W latach 2006-2013 pełnił funkcję ministra spraw zagranicznych w rządzie Hugo Cháveza, był także wiceprezydentem w latach 2012-2013.

Od 5 marca do 19 kwietnia 2013 r., po śmierci Hugo Cháveza, pełnił funkcję p.o. prezydenta Wenezueli.

W powszechnych wyborach prezydenckich w dniu 14 kwietnia 2013 r. Maduro wyprzedził swojego przeciwnika i otrzymał 50,76% głosów. Jednak jego rywal nie uznał wyników wyborów, ale Maduro i tak został prezydentem Wenezueli.

Od 2014 r. w Wenezueli rozpoczęły się protesty z powodu fatalnej sytuacji gospodarczej w kraju, która z kolei była wynikiem nieudolnej polityki gospodarczej poprzedniego prezydenta Hugo Cháveza i obecnego prezydenta. Innym powodem był gwałtowny spadek cen ropy naftowej.

W 2016 r. wenezuelski parlament próbował usunąć prezydenta Maduro z urzędu, ale próba impeachmentu nie powiodła się. Następnie został on oskarżony o "zamach stanu".

W wyniku rządów Maduro przychody rządu z eksportu ropy spadły, a kraj doświadczył rekordowej inflacji. Jednocześnie ludność kraju zaczęła gwałtownie ubożeć.

W ciągu zaledwie pierwszej kadencji polityka Maduro doprowadziła Wenezuelę do niewypłacalności, inflacja przekroczyła 2 miliardy procent, a miliony obywateli uciekły z kraju (około 10% populacji).

W dniu 10 stycznia 2019 r. prezydent Wenezueli Maduro, znany ze swojej sympatii do rosyjskiego przywódcy Władimira Putina, został zainaugurowany na drugą sześcioletnią kadencję. Wygrał wybory z 68 procentami głosów.

W odpowiedzi Paragwaj zerwał stosunki z Wenezuelą i zamknął tam swoją ambasadę. Stany Zjednoczone również odmówiły uznania prezydenta. Z kolei Peru odwołało swojego chargé d'affaires z Wenezueli na konsultacje.

23 stycznia w stolicy Wenezueli, Caracas, tysiące ludzi protestowało przeciwko prezydentowi Maduro. Mieszkańcy odpowiedzieli w ten sposób na wezwanie opozycji, która nie uznaje wyniku wyborów.

W rezultacie szef wenezuelskiego parlamentu i lider opozycji Juan Guaido ogłosił się nowym prezydentem zamiast Maduro. Poparło go Zgromadzenie Narodowe, mianując go "tymczasową" głową państwa. Guaido złożył przysięgę podczas wiecu opozycji w dzielnicy Chacao w Caracas.

Prezydenta Maduro poparły Meksyk, Rosja, Turcja i Urugwaj. Guaido został uznany przez ponad 10 krajów: Argentynę, Paragwaj, Kolumbię, USA, Kanadę, Brazylię, Peru, Chile, Ekwador, Kostarykę, Gruzję i Gwatemalę. Hiszpania powstrzymała się od wydawania oświadczeń na temat nowego tymczasowego prezydenta Wenezueli.