Igor Talkov

Urodził się 4 listopada 1956 roku we wsi Gretsovka w obwodzie tulskim. Ukończył szkołę muzyczną w klasie akordeonu. W różnych okresach ukończył studia w Moskiewskim Teatrze Artystycznym, Instytucie Pedagogicznym w Tule i Moskiewskim Instytucie Kultury, ale nie ukończył żadnej z tych instytucji.

Po służbie w batalionie budowlanym pracował jako solista-wokalista stowarzyszenia zespołów muzycznych w Soczi, występował z grupami "April", "Kaleidoscope" i "Eternal Movement". W 1982 roku wziął udział w ogólnorosyjskim konkursie radzieckich wykonawców piosenki, który odbył się w Soczi, gdzie wykonał klasyki "Żurawie" Jana Frenkla, "Czerwony koń" Marka Fradkina i "Przyciąganie ziemi" Dawida Tuchmanowa, a także własną piosenkę "Kraj dzieciństwa". Ta ostatnia, analizowana dosłownie przez autorytatywne jury, stała się przeszkodą: nie dopuszczono go dalej niż do pierwszej rundy jako "nie mającego związku z odmianą radziecką".

W połowie lat 80. pracował jako aranżer dla Ludmiły Senchiny, a w 1985 roku, wraz z Iriną Allegrovą, został solistą projektu Elektroklub Tukhmana, w ramach którego wydał płytę w wytwórni Melodiya. Zbyt eklektyczny w treści krążek całkowicie zawiódł w sprzedaży, a próbując ratować zespół, jego inspiratorzy woleli Igora Talkova od popularnego już Wiktora Sałtykowa. Jednak i ta porażka nie złamała piosenkarza.

Sensacją okazała się jego własna, niespodziewanie odważna jak na ówczesne popowe kanony piosenka "Rosja", która ozdobiła finał "Song-89" i oznaczała zwrot w stronę niezwykle aktualnych tekstów: "KPZR", "Kremlowski mur", "Ten świat", "Kraj geniuszy, nie głupców", "Moja ojczyzna"..... Bezwładna, pozbawiona prawdziwej wolności Telewizja Centralna nigdy nie zdecydowała się pokazać już sfilmowanego koncertu za życia piosenkarza, ale to nie przeszkodziło mu w samodzielnym gromadzeniu miejsc takich jak Oktyabrsky i Łużniki z towarzyszącą mu grupą "Koło ratunkowe".

Dwa lata po premierze "Rosji" poczuł, że ten kierunek się wyczerpał i zwrócił się ku bardziej tradycyjnym dla popu tematom piosenek, ale nie miał czasu, aby w pełni się w nim zrealizować.

Na koncercie, który odbył się 6 października 1991 r. w Petersburgu w Pałacu Sportu "Jubileiny", wystąpiło wielu wykonawców. Przyjaciółka piosenkarki Aziza na jej prośbę poprosiła Igora Talkova, aby wystąpił jako pierwszy, ponieważ Aziza nie miała czasu na przygotowanie się do wyjścia. Igor wezwał ochroniarza piosenkarki I. Malakhova do garderoby i doszło między nimi do konfliktu słownego. Następnie dwóch ochroniarzy I. Talkova wyprowadziło I. Malakhova z garderoby. Igor zaczął przygotowywać się do występu, ale po kilku minutach przybiegł do niego reżyser V. Shlyafman, krzycząc, że I. Malakhov wyjął broń. I. Talkov wyjął z torby pistolet gazowy, który kupił do samoobrony, wybiegł na korytarz i widząc, że jego ochroniarze są na celowniku I. Malakhova, oddał do niego trzy strzały. Ochroniarz Azizy uchylił się, a strażnicy wykorzystali tę zwłokę, by go rozbroić. Następnie oddał dwa strzały, ale trafiły one w podłogę. Strażnicy zaczęli bić strzelca, a ten, zasłaniając głowę, upuścił broń. Kilka chwil później padł kolejny strzał, który trafił I. Talkova w serce. Kiedy przyjechała karetka, lekarz natychmiast stwierdził śmierć biologiczną.

Prokuratura miejska wszczęła sprawę karną. I. Malakhov, który został umieszczony na liście poszukiwanych, dobrowolnie przyznał się do winy. W grudniu 1991 r. Małachow został oczyszczony z zarzutu zabójstwa z premedytacją. Po przeprowadzeniu ekspertyz w kwietniu 1992 r. ustalono, że ostatni strzał oddał V. Shlyafman. Następnie wyemigrował do Izraela, z którym Rosja nie miała wówczas podpisanego traktatu ekstradycyjnego, więc sprawa morderstwa została zawieszona.