Co zrobić z syndromem niepowodzenia szkolnego

Oczywiście każde dziecko ma swoje własne cechy osobowości, a dzięki nim może być interesujące w komunikacji lub zdolne do pewnych działań. Oznacza to, że te cechy psychologiczne wpływają zarówno na ich charakter, jak i na sukces rzeczy, które robią. Ale począwszy od wieku około siedmiu lat i prawie do dorosłości, jednym z ich najważniejszych obowiązków jest pomyślne ukończenie edukacji szkolnej. I często właśnie w tym okresie, ku zaskoczeniu i rozczarowaniu rodziców, pozornie inteligentne i utalentowane dziecko może zamienić się w prawdziwą porażkę, nie radząc sobie w szkole.

Problemowi temu poświęcono wiele badań naukowych. A dziś chcę wyjaśnić tobie, a przede wszystkim rodzicom, co współczesna nauka psychologii ma do powiedzenia na ten temat.

Pierwszą rzeczą, którą musisz zrozumieć, jest to, że kiedy dziecko zaczyna chodzić do szkoły, zawsze doświadcza pewnej ilości stresu. Wynika to z nowego poziomu odpowiedzialności i wyników, jakich oczekują od niego nauczyciele i, co najważniejsze, jego rodzina. Ogólnie rzecz biorąc, wielu rodziców uważa, że "dobre dziecko" to takie, które bardzo dobrze się uczy, we wszystkich przedmiotach jednocześnie. Dlatego bardzo negatywnie postrzegają porażki i błędy i otwarcie mówią o nich swojemu dziecku.

W rezultacie powstaje smutny paradoks: rodzice, próbując sprawić, by ich dziecko uczyło się lepiej dzięki swojej negatywnej ocenie, nie zdając sobie z tego sprawy, tylko pogarszają sytuację. Dzieci, zwłaszcza te z wrażliwym układem nerwowym, reagują na to ostrą reakcją i jeszcze bardziej cierpią z powodu niskiej samooceny. A ten moment siłą rzeczy odbija się na ich nauce, bo wtedy zaczynają unikać trudnych zadań i lekcji - i mówię tu o absencji szkolnej.

W ten sposób uczeń zostaje uznany za "nieudacznika" nie tylko w nauce, ale także w komunikacji z rówieśnikami. A kiedy nadchodzi okres przejściowy, z własną eksplozją hormonalną, emocje i charakter nastolatka mogą szybko zmienić się w całkowite nieposłuszeństwo wobec rodziców. Ale w takich okolicznościach "piętno porażki" z pewnością pozostanie. A stąd już tylko krok do dołączenia do gangu chuliganów lub innej antyspołecznej grupy. W ten sposób dziecko może bardzo szybko przejść od zwykłej szkolnej porażki do całkowicie nieudanego dorosłego. Nawiasem mówiąc, mówiłem o tym problemie bardziej szczegółowo w moim poprzednim artykule.

Ale co należy zrobić, aby zapobiec lub powstrzymać własne dziecko przed wpadnięciem w taki społeczny dół?

Oto kilka podstawowych wskazówek wraz z wyjaśnieniami.

1) Nigdy nie porównuj sukcesu swojego dziecka z osiągnięciami bardziej udanych dzieci lub dorosłych. Warto porównywać dziecko tylko z jego wcześniejszymi osiągnięciami i chwalić je za poprawę własnych wyników. Na przykład, jeśli dziecko popełni o jeden błąd mniej w dzisiejszym dyktandzie niż w poprzednim, to jest to moment, na którym należy się skupić.

I zachęcać je, jeśli wynik jest gorszy niż ostatnio. Bo tylko ci, którzy w ogóle nie chcą nic robić, nie popełniają błędów.

2) Pozwól dziecku popełniać błędy.

Bez błędów nie ma doświadczenia, a bez niego nie będzie sukcesu. Dlatego nie dramatyzuj nad błędami swojego dziecka, ale raczej naucz je dokonywać własnych wyborów, podejmując świadome decyzje. I stale przypominaj swojemu synowi lub córce, że nawet jeśli popełnią błąd, nigdy się od nich nie odwrócisz i będziesz ich kochać za to, kim są. To zdecydowanie wzmocni wasze wzajemne zaufanie i doprowadzi do bardziej szczerego wyrażania najlepszych uczuć.

3) Nie skupiaj się na ocenach szkolnych, ale na wiedzy, którą zdobyło Twoje dziecko. Tak, oceny szkolne są ważne w sensie tego, jak dziecko ogólnie reaguje na nauczane przedmioty. Ale nie wszystkie z tych przedmiotów mogą być dla niego interesujące. Ponieważ większość dzieci ma predyspozycje do określonego obszaru wiedzy i umiejętności. Nie bez powodu dzieli się je na te, które bardziej interesują się naukami humanistycznymi i te, które bardziej interesują się naukami ścisłymi. Dlatego lepiej jest rozmawiać nie o ocenach, ale o tym, co dziecko zapamiętało podczas lekcji. I co uznało za najbardziej interesujące i przydatne.

4) Pamiętaj, aby chwalić swoje dziecko nie tylko za konkretny wynik, ale także za próbę jego osiągnięcia. Jak już zauważyliśmy, dzieci mogą być bardzo zainteresowane niektórymi przedmiotami szkolnymi, a prawie wcale innymi. Dlatego też, jeśli Twoje dziecko ma już "syndrom przegranej" w tych przedmiotach, które nie są dla niego interesujące, zwróć uwagę na jego chęć poprawienia tego.

I zawsze powinieneś chwalić swoje dziecko za takie próby, nie tylko wtedy, gdy po prostu siedzi cicho i nie przeszkadza dorosłym w robieniu ich własnych rzeczy...

5) Pamiętaj, aby znaleźć dziedzinę aktywności, która interesuje Twoje dziecko bardziej niż jakakolwiek inna.

Zdradzę ci mały sekret - jeśli dana osoba, a zwłaszcza dziecko, zdoła znaleźć swoją ulubioną rzecz do zrobienia, coś, co lubi tak bardzo, że jest gotowa robić to nawet za darmo, jest to idealna droga do pełnego sukcesu w dorosłym życiu. Aby to zrobić, należy częściej komunikować się z dziećmi i starać się zrozumieć, co je interesuje. I w jakim kierunku marzą podążać w życiu. Bo to właśnie w tych kierunkach jesteśmy najlepsi, a każdy sukces na tej drodze pozytywnie nas nakręca i inspiruje do ciągłego i szczerego samodoskonalenia.

Podsumowując powyższe, dodam tylko, że dzieci, szczególnie te o wrażliwej psychice, często postrzegają swoje niepowodzenia jako porażki. I nie wiedząc jeszcze, jak przegrywać, same mogą postrzegać każdą taką "porażkę" jako coś fatalnego i nieodwracalnego, wierząc, że teraz bliscy przyjaciele i dziewczyny odwrócą się od nich. I to jest miejsce, w którym wy, drodzy rodzice, naprawdę musicie być tam, aby wyjaśnić swojemu dziecku, przynajmniej własnymi słowami, powiedzenie przypisywane Machiavellemu:

"Zwycięzca ma wielu przyjaciół, ale przegrany ma prawdziwych przyjaciół". I niech wasze wspólne pragnienie nowych sukcesów i poczucie wzajemnego zrozumienia nigdy was nie opuszcza.