Steven Tyler

Stephen Victor Tallarico (ur. 26.03.1948 w Nowym Jorku), lepiej znany jako Steven Tayler, w dzieciństwie marzył o zostaniu leśniczym, pracował na pół etatu w piekarni, aby mieć kilka dodatkowych funtów w kieszeni, i aspirował do bycia przyszłym prezydentem. Swoim pierwszym rozporządzeniem wykonawczym ślubował dać wszystkim obywatelom Stanów Zjednoczonych równe prawa do dobrej edukacji. W latach licealnych był głównym wokalistą wielu amatorskich zespołów, w tym The Left Bank i wielu innych.

Podczas wakacji w należącym do jego rodziny ośrodku Trow-Rico Resort, położonym w pobliżu miasteczka Sunapee w stanie New Hampshire, Tyler, wielki miłośnik lodów, poznał Joe Perry'ego, Anthony'ego Josepha Perry'ego (ur. 10.09.1950 w Lawrence, Massachusetts), który pracował w lodziarni i jednocześnie był gitarzystą w Jam Band, a także w Chain Reaction, handlując głównie coverami rockowych klasyków i występując, gdy tylko mieli szczęście.

Debiutancki album Aerosmith o tej samej nazwie sprzedał się dobrze, ale zespół otrzymał długo oczekiwaną zaporę krytyki za przejrzyste zapożyczenia z The Rollings, ale jak czas później pokazał, ich pierwszy album nie był wielkim rozczarowaniem, przechodząc dwukrotnie platynę. Zawierał dwa znaczące utwory, które później rozprzestrzeniłyby się po kompilacjach najlepszych piosenek Aerosmith.

Aerosmith natychmiast wyruszył w trasę koncertową. Zaskoczyli nocne życie Bostonu hałasem swoich hałaśliwych gitar i krzykami wężowatego, porywczego Stevena Tylera. Koncertowali i koncertowali. Przyjeżdżali do nowego miasta rano, po południu ćpali, a wieczorem grali koncerty. Każdego dnia. Nie wiadomo jak udało im się wydać drugi album "Get Your Wings" nawet w następnym roku przy tak napiętym grafiku. W tym samym czasie Tyler powoli odróżniał się od Jaggera. Stał się wokalnym akrobatą. Nikt nie wiedział, kiedy po raz kolejny złamie głos, przyspieszając i zwalniając miarowy tok piosenki. Prawie stali się tym albumem sławni (znowu dwie "platyny"), ale jak na razie tak dobrze.

Od trzech lat siedząc na bohaterce Aerosmith w jakiś fantastyczny sposób dopisywali każdy kolejny rok. Ale nie mogło to trwać w nieskończoność. Wraz z wydanym w 1977 roku "Draw The Line" wydawało się, że po raz kolejny zawieszą w swojej pracowni platynowy krążek. Ale, obiektywnie rzecz biorąc, po "Rocks" był to krok lub dwa wstecz. Owszem, nadal mieli niezachwianą wiarygodność rockmanów "super live", ale co to jest? - Zaczęli pisać rzeczy średnie, powtarzalne, a Tyler w wieku 29 lat zaczął wyglądać na strasznie zmęczonego. Trasa koncertowa w Wielkiej Brytanii okazała się klapą.

Na nowy album fani zespołu musieli czekać całe cztery lata. Album "Get A Grip" natychmiast trafił na szczyty większości światowych list przebojów i, nie wspominając o niesamowitych singlach z niego pochodzących, sprzedał się w ponad 5 milionach egzemplarzy. Stephen mógł teraz podać do sądu każdego, kto odważyłby się oskarżyć go o bycie narkomanem. To, co kiedyś było krytykowane za głos Tylera i gitarę Perry'ego, potem natychmiast spodobało się byłym krytykom.

A trylogia oszałamiających teledysków z udziałem córki Stevena, Liv Taylor ("Cryin'", "Amazing" i "Crazy") to po prostu filmowe arcydzieła, a nie tylko wytwory pracy reżyserów i muzyków, które zapoczątkowały hollywoodzką karierę młodej, utalentowanej i niezwykle seksownej aktorki. Dziękujemy ci, MTV! To przecież dzięki jej staraniom hollywoodzkie ważniaki miały oko na pannę Tyler, a cała planeta zaczęła śpiewać modne piosenki zespołu.